kanaal van Korinthe

Zondag 24 maart: De bedoeling was om via Korinthe naar Mykines te verhuizen, een rit van iets meer dan 100 km. Dus vanochtend op ons gemak opgeruimd, een praatje gemaakt met de eigenaresse van de camping en met onze nederlandse buurman. Om 10.30 reden we de camping af. Athene uit rijden ging best snel en vervolgens via de kustweg richting Korinthe.

In Korinthe verbindt een 6 km lang, 80 meter diep kanaal de Golf van Saronikos met de Golf van Korinthe. Het kanaal werd in 1893 in gebruik genomen en bekortte de vaarweg met 350 km. Het kanaal is echter niet geschikt voor de huidige grote vrachtschepen.

Er is ruim voldoende parkeerplaats bij de brug over het kanaal. Ook zijn er enkele restaurantjes en souvenirshops. Na bezichtiging van het kanaal zetten we koers richting camping Atreus in Mykines. Helaas, volgens de acsi-gids zou deze camping 20 maart open gaan, maar aangekomen zag de camping er niet echt klaar voor het seizoen uit.

Met wat moeite de eigenaar opgespoord die ons vertelde dat de camping pas 1 april zou opengaan. Besloten om verder naar het zuiden te rijden, 150 km verder dan bedoeld. Er zijn in dit seizoen maar weinig campings open. Het was vast onze geluksdag want onderweg was er ook nog een stuk weg afgesloten. Om 16.30 arriveerden we op een camping, aan de zee in de buurt van Gythion. Er staan nog 6 andere kampeerders.

De route was wel afwisselend, bergachtig, veel struikgewas, maar ook bewoonde delen met landbouw. 16 km ten noorden van Tripolis zagen we een groot meer, echter er stonden wel erg veel bomen in dat meer, op de kaart kunnen we geen meer vinden in die buurt.

Dichtbij de camping is al een strand taveerne open, daar hebben we vanavond gegeten, eenvoudig, maar lekker.

Athene

Donderdag 21 maart:Daar de camping aan een erg drukke weg ligt was er vannacht wel geluid van verkeer, maar dat heeft ons niet gehinderd. Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar de stad. Onze Duitse buurman heeft ons gewaarschuwd voor veel criminaliteit in de stad; hij heeft een gat in een camperraam door poging tot inbraak op een parkeerplaats bij een museum. Gelukkig stoorde hij de inbrekers en zijn ze niet binnen geweest.

We zijn naar een bushalte vlakbij gelopen, daar staat een kaartjesautomaat. Er zijn diverse mogelijkheden, wij hebben een 5 daagse openbaar vervoerkaart voor Athene gekozen. Je kunt dan 5 dagen onbeperkt met het openbaar vervoer door Athene reizen. Kosten 9 euro pp. De kaartjes betalen was even lastig, de machine accepteerde onze pinpas en creditcard niet, uiteindelijk lukte betalen via contactloos betalen wel. Binnen 20 minuten stonden we in de stad. Daarna een stukje met de Metro en we stonden bij de oude bezienswaardigheden. Daar een combinatiekaart gekocht waarmee je toegang hebt tot meerdere bezienswaardigheden, de kaart is 5 dagen geldig en kost voor een 65 plusser de helft. De bezienswaardigheden vandaag bezocht zijn resten van vroegere gebouwen en complexen op best uitgestrekte terreinen. De hoofdmoot bestaat uit combinaties van stenen of funderingen en enkele bewaard gebleven delen van tempels. In het bijbehorende museum zijn alle gevonden voorwerpen uitgestald. Dat is best een indrukwekkende hoeveelheid; de voorwerpen komen uit diverse periodes van enkele eeuwen voor chr. tot enkele eeuwen na chr. Je kunt daar dan ook zien dat vorm, materiaal en design door de eeuwen heen verandert. Het is er ook druk met schoolklassen en volwassenen uit alle werelddelen.

Uiteindelijk komen we terecht op het Monastiraklou plein, het is er heel erg druk, er loopt permanent politie rond en regelmatig verjagen ze zigeuners, die even snel weer terugkeren. In de straatjes die op het plein uitkomen zijn allemaal winkeltjes. Boven een van de straatjes hangt het bord “flea market” maar wij vinden het daar echt niet op een vlooienmarkt lijken.

Aan hetzelfde plein ligt een groot metrostation en van daaruit zijn we teruggekeerd naar de camping. Inmiddels zijn er 2 Franse en een Nederlandse camper bijgekomen op de camping.

Overdag stond er veel wind, maar in de zon was het best aangenaam weer.

Inmiddels helpt ook het campingbeheer bij het vinden van een kabel voor het scheerapparaat; tot nog toe zonder succes.

Vrijdag 22 maart 2019: Een zonnige start van de dag, wel veel wind. De beheerster van de camping heeft voor ons adresjes gezocht waar we mogelijk een passende kabel voor het scheerapparaat kunnen kopen. Er zijn apparaat onderdelen winkeltjes in een galerij in de buurt van een metrostation. We zullen er later op de dag gaan kijken, maar eerst naar de Akropolis. De Akropolis is een tafelberg in Athene. Als we aankomen staat voor de kassa al een lange rij, wij dus blij met ons combi-ticket: we kunnen gewoon doorlopen. De ruïnes en resten zijn talrijk en beslaan een groot gebied. Oorspronkelijk is veel marmer gebruikt in de gebouwen en dat gebruikt men nu ook bij het restaureren van de resten van tempels en andere gebouwen. Het nieuw aangebrachte marmer heeft echter een wittere kleur dan het oude en dat ziet wat onecht uit. Mogelijk vergeelt marmer met de tijd? We passeren 2 amphitheaters op onze klim naar boven. Boven op de berg staan enkele tempels, waaronder het Parthenon. Het Parthenon was de belangrijkste tempel voor de godin Athena in Griekenland. Het is heel erg druk als we boven komen, het waait er ook vreselijk hard en dat maakt dat het erg koud is. Na een rondje langs de tempels genieten we nog even van het uitzicht; je hebt namelijk een geweldig uitzicht over Athene vanaf de Akropolis.

Aan de voet van de Akropolis ligt de Plaka, een wijk met smalle straatjes, winkeltjes en restaurantjes. We lunchen in een van de smalle straatjes. Er zijn straatmuzikanten en levende standbeelden actief.

Uiteindelijk gaan we met de metro naar het deel van de stad waar we mogelijk een kabel voor het scheerapparaat kunnen vinden en inderdaad, we vinden een winkeltje dat een kabel heeft. In de buurt van de winkeltjes zijn veel restaurantjes, ze zien er leuk uit en zijn goedkoper dan de restaurantjes in het meer toeristische deel.

Zaterdag 23 maart 2019:Onze laatste dag in Athene, we zijn even naar het Syntagmaplein gegaan. Aan dit plein staat het parlementsgebouw en elk uur is daar wisseling van de wacht.

Een militair probeert de belangstellenden op afstand te houden, “behind the white line” zegt ie met een streng gezicht, maar de Aziaten zijn maar moeilijk te overtuigen.

De wachten zien er ietwat belachelijk uit: een soort rode baret met een kwast, een soort jasje met plooirokje op een witte gebreide legging, waaraan net onder de knie ook weer een zwarte kwast hangt en schoenen met pompoenen. De aanwezige wachten hebben een blauw uniform, de aflossing heeft een wit uniform.

Exact om 11.00 komen er onder begeleiding van 2 militairen opeens 3 wachten aangemarcheerd, de aanwezige wachten zijn inmiddels aan een of ander synchroon ritueel begonnen met overdreven hoekige bewegingen. De nieuw aangekomenen nemen hun positie in met een ritueel van dezelfde hoekige bewegingen. Binnen 10 minuten is de wacht gewisseld. We nemen weer de metro. Op het plein waar we overstappen op de bus wonen in een open galerie 2 jonge daklozen; ze hebben hun hele hebben en houden in de galerie uitgestald; te weten twee slaapzakken en wat dozen met spullen. Erg triest om te zien.

We zijn nog even uit de bus gestapt bij een supermarkt voor wat boodschappen, maandag is een nationale feestdag, dus de komende 2 dagen zijn alle winkels gesloten.

Delphi

Dinsdag 19 maart:Na afscheid genomen te hebben van onze Duitse buren en de campingbaas zijn we op weg gegaan naar Delphi. De tolweg een stuk gereden, dat is niet interessant wel duur; er staan veel struiken en bomen langs de tolweg zodat je weinig van de omgeving ziet.

Bij Lamia hebben we de tolweg verlaten en zijn we naar Loutra Thermopilas(Thermopylai) gereden. Er zijn warmwater bronnen, zwavelhoudend water wel te verstaan.

Een verwaarloosde plek waar het vroegere kuuroord nu een dichtbevolkt vluchtelingenkamp is.

Er stroomt inderdaad stinkend warm water uit de berg en er waren een paar mensen aan het baden. Een honingverkoper stond er ook, hij gooide emmers zwavelwater over de weg rond zijn kraampje. Er vlakbij is een grote vlakte waar een paar campers verbleven.

Vervolgens door de bergen op weg naar Delphi; Er was weinig verkeer op de weg, er liggen nauwelijks dorpen aan de weg en hier en daar ligt een tankstation. Wel hele mooie vergezichten op grote hoogte. Op de bergtoppen in de verte lag nog sneeuw.

We hebben heel wat haarspeldbochten moeten rijden om Delphi te bereiken.

Delphi zelf is een toeristisch stadje op een heuvel met erg smalle straten. De archeologische site met de tempel van Apollon en het museum ligt net buiten het dorpje. Iets verder ligt een kleine site met resten uit ong 360 voor chr. De Tholos van Athena Pronaia. De meeste zuilen en ornamenten zijn gemaakt van marmer. Daar ook kwamen we 2 Belgische fietsers tegen, zij zijn onderweg naar Azerbeidzjan en denken daar in juni aan te komen.

Op de camping waar we overnachten zijn voor honden zeer gevaarlijke dennen processierupsen gesignaleerd. Reden voor ons om hier maar 1 nacht te blijven ondanks het geweldige uitzicht vanaf de camping.

Woensdag 20 maart 2019: Om 10.00 kochten we toegangskaartjes voor de ruines en het museum in Delphi. Er liepen al heel wat mensen op het terrein en tussen de resten van de tempel van Apollon; een bus Aziaten, een bus Fransen en meerdere groepen scholieren van diverse nationaliteiten. De bewaker verzuchtte dat er teveel studenten rondliepen.

In minder dan een uur zijn de resten van de tempel te bekijken, vervolgens hebben we het museum bezocht. Alle losse ornamenten en standbeelden (alles van Marmer) uit de tempels zijn te bekijken in het museum. Ook zijn er heel wat van de offergaven die in de tempel zijn gevonden in het museum. Een mooie mozaiek-vloer hebben we ook gezien.

Rond de middag zijn we verder gereden met als doel Athene. De rit voerde eerst door de bergen en een heel mooi dorpje met hele smalle straten, ook de hoofdweg was erg smal. Nu laten Grieken zich daar niet door afleiden en parkeren gewoon daar waar ze willen zijn, eventueel parkeren ze dubbel. Het was zodoende nog een klus om door dat mooie dorp te rijden, zeker toen er ook nog een bus kwam uit de tegenovergestelde richting.

We reden op zeker moment wel heel dicht bij de sneeuwgrens.

Eenmaal uit de bergen voelde het wat warmer en reden we door landbouwgebied.

Wat ons tot nu toe wel opvalt: het vele vuil dat overal ligt, veel doodgereden honden en een enkele kat, verlaten half afgebouwde gebouwen, veel leegstaande bedrijfspanden. Voor Thiva lag een krottenwijk met aan modderpaden onderkomens van golfplaten.

De wegen rond Athene zijn heel erg druk, maar de camping hebben we relatief gemakkelijk gevonden. De camping ligt aan een erg drukke 4 baans weg in een voorstad van Athene, het hek was dicht en even waren we bang dat de camping gesloten was, maar er was een mannetje aanwezig die ons een plekje gaf en veel info inclusief plattegrond van Athene, maar dat is voor morgen.

Het is heel rustig op de camping, voor de nacht zijn we met 4, waaronder 3 duitsers.

Thieu heeft het kabeltje om het scheerapparaat te laden thuis laten liggen, dus een dezer dagen op zoek naar een kabeltje.

Kato Gatzea

Zaterdag 16 maart 2019:Vanmorgen zijn we vertrokken uit Thessaloniki. De Grieken zijn blijkbaar geen echte ochtendmensen want de poort van het terrein waar we twee nachten hebben overnacht ging pas om 09.30 open.

We hebben de eigenaar van de overnachtingsplaats bedankt en geprobeerd een vergoeding te geven voor het gebruik van de faciliteiten. Hij wilde absoluut geen vergoeding. Hij heeft ook uitgelegd waarom hij iedere camper een gratis overnachtingsplek gunt. Uiteraard geeft het zijn camper en caravan onderhouds- en herstelbedrijf ook naamsbekendheid.

De rondweg om Thessaloniki was erg rustig net als de autoweg naar het 250 km zuidelijker gelegen Kato Gatzea.

Bij Thessaloniki zagen we een bedrijf dat mini-kerkjes, dus kapelletjes verkocht. Veel grote bedrijven hebben zo’n kapelletje op hun terrein en soms hebben mensen er een in hun tuin, voor elke kerk staat meestal ook een kapelletje. Grieken lopen graag even een kapelletje in om een kopie van een of andere icoonheilige te kussen en een kaarsje op te steken.

Op de autoweg moet tol betaald worden, je krijgt geen ticket maar moet steeds voor een traject betalen.

Vanaf de autoweg was het nog 40 km, meest langs de kust, tot de camping. De camping is een terrassencamping die heel het jaar open is. Er staan 2 andere gasten, Duitsers. We hebben een leuke zonnige plek, dicht bij het water en tussen de olijfbomen. De middag heerlijk in de zon gezeten.

Zondag 17 maart:Vandaag de was gedaan en daarna naar het dichts bij gelegen dorp gewandeld. Het was erg mooi weer en de terrassen aan het water waren goed bezet, we bestelden op een van de terrasjes koffie: het duurde een half uur om 2 koppen koffie te krijgen. De meeste restaurantjes hebben in dit seizoen geen voedsel, alleen koffie.

Dus de lunch bij de camper daarna naar het dorp aan de andere kant van de camping gelopen, dat dorp is wat groter en er zijn wat meer restaurants open, er is ook veel meer strand.

Hoewel er weinig wind was, was de was toch lekker droog om 17.00.

De campingbaas had al een paar keer gezegd dat hij in de avond de open haard aan maakte en dat we welkom waren, dus deze avond gezellig gekletst met de campingbaas voor de open haard.

Maandag 18 maart: Weer een heerlijk zonnige dag. De camping wordt vanaf nu klaargemaakt voor het seizoen; vanmorgen verschenen 6 schilders, 2 dames en nog enkele mannen om de hagen te scheren en het gras te maaien.

Er vliegen hier minstens 4 soorten vlinders, de meest opmerkelijke is wel de kolibri vlinder.

We zijn even naar een verwaarloosd haventje een paar 100 meter verderop gelopen. Onze

Duitse buurman heeft daar een bootje liggen. Er lagen wel wat bootjes en er liepen wat zwerfhonden, verder was er gewoon niets. Een heerlijk rustige dag vandaag.

Morgen gaan we verder naar Delphi.

Thessaloniki

Om 7.00 vertrok een vliegtuig op het vliegveld, toen werd dus onze nachtrust verstoord. De rest van de nacht was het rustig.

Na het ontbijt zijn we met de bus naar het centrum van Thessaloniki gegaan; de bushalte ligt vlakbij bij het bedrijf waar we verblijven; De bus brengt je naar de Ikea, waar een heel groot busstation is, daar stap je over op de bus naar het centrum van Thessaloniki. De hele reis duurt ongeveer een uur. Het was zonnig en ong. 15 graden, dus een prima dag om een stad te bezoeken. Een tourist info konden we niet vinden, op internet is wat versnipperde info over de stad en de bewegwijzering in de stad is ook niet echt helder. We zijn dus maar gewoon op pad gegaan. Er staan echt wel hele oude gebouwen in de stad, een aantal moet nog gerenoveerd worden, een aantal is gewoon niet open. Zo vonden we 2 turkse hammams uit de 15^e eeuw, de ene (permanent?) gesloten, de andere wordt mogelijk aan renovatie gewerkt.

Er zijn resten van een enorme fontein uit de 4^e eeuw die opgegraven zijn, maar daarna is er een draadhek omheen gezet en men is nooit gestart met renovatie.

Er zijn meerdere eeuwenoude kerken die vrij te bezoeken zijn, die kerken zijn meestal wel goed onderhouden. De meeste kerken zijn heel de dag geopend, er lopen veel Grieken even binnen om een kaarsje op te steken. Er ligt ook een prachtig klooster midden in de stad, de kerk en binnenplaats kun je bezoeken.

En dan is er ook nog de Agia Sophia kerk, in de 7^e eeuw gebouwd naar voorbeeld van de Agia Sophia moskee in Istanbul.

Je kunt kilometers ver langs het water lopen, er is geen strand, wel veel terrasjes. Eigenlijk wel een gezellige stad.

Wel vreemd zijn de gebouwen in de stad, het is een rommeltje van bouwstijlen

Op het grote plein (Aristoteles plein) was rond de middag een kleine groep jeugdige demonstranten om te demonstreren voor een beter klimaat: ze hadden een spandoek en wat karton met tekst.

We bezochten nog een overdekte markt en reisden tegen vijven terug naar onze camper.

De Engelsen zaten buiten op een stoel in de zon te wachten tot hun camper uit de werkplaats kwam. De elektra problemen kunnen mogelijk niet opgelost worden, voor hen lastig want ze trekken al 2 jaar permanent door europa en zijn eigenlijk niet van plan terug te keren naar Groot Brittanie.

Vandaag is er ook een Amerikaanse camper gekomen, het Amerikaans stel met kleuter maakt een reis van 2 jaar door Europa, de camper hebben ze meegebracht.

Via Noord-Macedonie

Na een prima nachtrust werden we vanochtend wakker van de regen. Ontbijten, opruimen en op weg naar Thessaloniki in Griekenland. Het was heel erg rustig op de weg naar Macedonie, tankstations lagen er verlaten bij. Hier en daar een minaret in een dorpje, dus een moskee, soms een orthodox kerkje er vlakbij. Hier en daar werkten de boeren op het land, bijna alle huizen hebben een tuin met “ vrije uitloop” kippen, met bloemetjes in een tuin lijkt men zich hier niet bezig te houden. Bij de grens Servie/Macedonie verliep alles vlotjes; De Serviers zetten een uitreisstempeltje in de paspoorten, 100 meter verder controleerden de Macedoniers onze groene kaart en wilde een douanier even in de camper kijken. Binnen 5 minuten was ook dat geregeld en reden we Macedonie binnen. Hier en daar was de weg slecht en af en toe is er een tolhuisje en moet je tol betalen. Dat kan met euro’s. Bij de tolhuisjes hangt een prijslijst in euro’s zodat je weet hoeveel het deze keer kost. Bij een van de huisjes wilde de kassier meer dan 5 euro, we maakten hem duidelijk , dat wij nog wat euro’s retour wilden. Alles met gebarentaal, dat wel. De man belde ergens heen en toen kregen we wisselgeld terug; waarschijnlijk dacht hij in eerste instantie dat we vrachtwagentarief moesten betalen.

In het Noorden van Macedonie zagen we nog een paar moskee-en, verder het land in niet meer.

Het is een mooie route door Macedonie, door een rivierdal omgeven door heuvels, wel opvallend veel monumentjes voor verongelukte personen en ook hier veel huisjes die onderhoud kunnen gebruiken.

Een gedeelte is vlak en daar zijn grote ingezaaide velden.

De autoweg door heel Macedonie is klaar, het laatst nieuwe deel loopt door de bergen.

Vlak voor de Griekse grens liggen een paar Casino’s en een groot hotel. Winterseizoen, dus ook daar erg rustig. Weer verliep de grenspassage snel. Paspoortcontrole en rijden maar. De Griekse kant van de grens viel tegen, er is niets, alleen een niet al te best onderhouden 4 baans weg. Wel is het in Griekenland 1 uur later dan in Nederland.

Rond Thessaloniki werd het druk op de weg, we zijn naar het vliegveld gereden en overnachten nu bij een camper/caravan bedrijf naast het vliegveld. Men mag hier gratis overnachten op bewaakt terrein, met gebruik van elektra, wifi, water en toilet. Er is wel wat lawaai van omliggende bedrijven en vliegtuigen, maar die werken niet in de nacht.

Er is in de buurt in dit seizoen geen andere overnachtingsplek. We hebben gezelschap van een Engelsman met wat elektraproblemen in de camper die men hier morgen gaat oplossen.

naar het zuiden van Servie

Maandag 11 maart: Na in 2 dagen 1200 km gereden te hebben is het vandaag tijd voor een rustdag; uitslapen, naar de supermarkt, niks doen; buiten deels zonnig, droog maar koud.

Dinsdag 12 maart: Op ons gemak ontbeten en in een stralende zon op weg gegaan naar de volgende bestemming, Zagreb. We kopen een tolvignet voor Slovenie bij het laatste tankstation voor de grens. Verschil dieselprijs autoweg/ platteland ruim 50 eurocent; gelukkig hoeven we op de autoweg niet te tanken. Het is heel rustig op de weg. Om 10.00 uur rijden we Slovenie in en om 11.00 verlaten we Slovenie en rijden Kroatie binnen. Dan bedenken we dat het nog vroeg is en we al bijna bij de geplande overnachtingsplaats bij Zagreb zijn, we kunnen ook gewoon doorrijden naar Belgrado toch?

In de buurt van Zagreb is het landschap nog wel aardig, heuvelachtig en bossen, maar al snel wordt het vlak en eentonig.

In Kroatie betaal je weer gewoon tol bij een tolhuisje; Het wegdek is redelijk maar de parkeerplaatsen zien er verwaarloosd uit. De tankstations die nog operationeel zijn zien er vaak ook uit alsof het laatste onderhoud gepleegd heel veel jaar geleden is.

Ook de huizen in dit deel van kroatie zien er sober, zo niet armoedig uit, nieuwe huizen zijn er ook wel, die zien er wat minder sober uit. Wel zijn er erg veel verlaten/vervallen huizen en heel erg grote begraafplaatsen, resten van de oorlog?

Opeens zien we op de velden langs de weg een 6 tal ja-knikkers, sommige ja-knikkers zijn operationeel. Als we de Kroatisch/Servische grens naderen staan er de laatste 5 km opeens erg veel vuilnisbakken langs de weg. In de zomer is deze weg erg druk door vakantieverkeer op weg naar Griekenland en Turkije, zouden de hoeveelheid vuilnisbakken de zomerfiles voor de grens aangeven?

Hoewel het erg rustig was op de weg, staat er toch een rij auto’s voor ons bij de grensovergang; de kroaten nemen erg veel tijd voor het bekijken van de paspoorten, vandaar de file. Na een kwartier kunnen we verder naar de Servische grens; Hokje 1:een stempel in je paspoort, Hokje 2 iets aan te geven? Nee (cross your fingers) we zouden niet weten wat we moeten melden bij de douane. De beide loketten kostten ons minder dan 5 minuten tijd, we zijn even de EU uit.

Tegen vijven bereiken we Belgrado, in een van de voorsteden zou een hagelnieuwe camperplaats zijn, daar willen we overnachten.

Met enige moeite vinden we het mooi aangelegde terrein, de ingang ligt verscholen aan een smalle weg en achter een verwaarloosd uitziend terrein.

We zijn de enige bezoekers en het receptiegebouwtje is leeg. We staan nog te overleggen als er een vriendelijke dame met een keukenschort over haar jurk aan komt lopen. Ze spreekt alleen Servisch, maar weet ons wel duidelijk te maken dat we ons mogen installeren, ze toont een mooi sanitair gebouwtje en laat zien waar we elektra kunnen aansluiten, ze laat zelfs zien dat er water uit de kraan komt. Even later geeft ze mij haar telefoon en krijg ik een engels pratende dame aan de lijn die meldt dat ze eraan komt.  Prima, we danken de servisch sprekende dame en installeren ons.

Na een half uurtje verschijnt beheerster Tamara die wel houdt van een praatje.

Woensdag 13 maart: Na een erg koude nacht schijnt weer de zon. We rijden zuidwaarts richting Macedonie. Het is niet echt druk op de autoweg, wel is er veel vrachtverkeer.

Het grootste deel van de rit geeft weer een saai landschap te zien, pas na Nis wordt het heuvelachtig en in de verte zien we sneeuw op de bergtoppen.

Veel huizen zien er wat onverzorgd uit, ook staan er veel half afgebouwde, onbewoonde huizen.  Een deel van de autoweg ontbreekt nog, daar rijden we een 2 baans weg. Ergens bij een restaurant in een dorpje stoppen we voor koffie en een broodje. Hoewel het maar 12 graden is kunnen we in de zon zitten op het terras. Op de vraag of we met euro’s kunnen betalen zegt de ober dat alle soorten valuta welkom zijn; hij laat gelijk maar de diverse soorten valuta zien die hij in zijn portemonnee heeft, er zit zelfs Russisch geld bij.

Een man wil ons graag een religieuze beeltenis in hout verkopen.

In deze streek hebben ze de plastic kassen ontdekt; de kassen staan tot in de dorpen, zelfs tot bij mensen in de tuin. Ligt er al erg veel vuil overal in Servie, hier ligt ook nog eens erg veel afval plastic.

Rond drie-en komen we aan op de camping, we zijn de enigste gasten. We krijgen een welkomstdrankje en gaan even in de zon zitten. Even later arriveert een andere nederlandse camper. Grappig, deze camper hebben we onderweg op een parkeerplaats gezien, de enige camper die we in drie dagen hebben gezien.  We maken kennis met Henk en Margriet, zij zijn ook op weg naar Griekenland. Het campingrestaurant heeft vanavond een prima maal voor ons verzorgd.

reisdag , naar Graz

zondag 10 maart 2019:

Toen de storm vannacht eindelijk ging liggen, begon het te regenen, het heeft de rest van de nacht geregend. Verder was het heel erg rustig in de nacht. Op de camperplaats koop je elektra per KWh. Vooruit betalen, dus inschatten wat je gaat verbruiken. Vanmorgen hadden we geen elektra meer, blijkbaar verkeerde inschatting gemaakt bij betalen. Jammer dan, om koffie te maken de fluitketel op het gas gezet. Na het ontbijt zijn we nog steeds in de regen op weg gegaan naar Graz in het zuid-oosten van Oostenrijk. Op zondag is er geen vrachtverkeer, dus best rustig op de weg en we konden goed doorrijden ondanks de voortdurende regen. We merkten weinig van wind tot we gingen lunchen. Op een parkeerplaats in de buurt van het Oostenrijkse Wels bleek het niet alleen te regenen maar ook flink te stormen.

Uiteindelijk heeft het geregend tot 50 km ten noorden van Graz.

Dieselprijs per liter kan nogal verschillen, zelfs in Duitsland. We betaalden bij de 2^e tankbeurt niet ver van Oostenrijk 25 eurocent minder per liter dan bij de eerste tankbeurt in Rheinland-Pfalz.

We hebben onderweg veel sneeuw gezien, op sommige plaatsen waren in de dorpjes alleen de wegen vrij. De autoweg was prima in orde. Ook Oostenrijk heeft heel wat tunnels, in onze route van vandaag zaten heel wat tunnels, waarvan 2 toltunnels. Voor Oostenrijk koopje een tolvignet met een geldigheid voor een bepaalde tijd. Daarnaast kan het zijn dat je voor het passeren van een tunnel moet betalen. Voor ons 2x extra tol dus en dan wordt de rit wel duur. De laatste 9 kilometer tot Graz rijdt je ook 9 km door een tunnel, daarna was het nog 2 km naar de camper-camping.

Die “campercamping” is een voormalige gemeentecamping die nu ge-exploiteerd wordt als camperplaats. Dus een fraai verwarmd toiletgebouw, elektra, leuke staanplaatsen en goede voorzieningen om je schoon en vuilwater van de camper in orde te maken. Overigens zijn caravans hier ook welkom. In dit seizoen is de receptie alleen van 08.00 tot 10.00 in de ochtend open. Je mag buiten receptie-uren alvast een plekje kiezen om te overnachten, afrekenen de volgende ochtend. Nadeel is dat je voor het openen van het toiletgebouw een code nodig hebt en die nergens ophangt. Gelukkig staan er nog 9 andere kampeerders en kregen we van iemand die er al langer verbleef de toegangscode voor het toiletgebouw.

Het was droog, wat zon en 15 graden. We zijn per fiets gaan eten bij een restaurantje op 1,5 km aftstand van de camping. De naam van restaurantje “Knusperhauschen” vonden wij gezellig klinken. We kwamen terecht in een eenvoudig, volksbuurtachtig, ouderwets , maar gezellig, aandoend cafe-restaurantje. Het personeel was erg vriendelijk en het eten ouderwets eenvoudig, best lekker, maar heel erg grote porties. Alles voor een vriendelijke prijs.

In het journaal zagen we dat er in Nederland veel schade is door storm. Maar ook dat er gevoetbald werd tijdens een sneeuwbui