Palaia Epidavros

Vrijdag 12 april 2019: Vannacht weer een paar buien, maar vanmorgen was het even droog. Kon Bubbles in elk geval een lange ochtendwandeling maken. Toen de buien ophielden(dachten wij) zijn we per fiets naar het dorp Palaia Epidavros gegaan. Het weggetje vanaf de camping loopt op zeker moment dwars door de rivier, dus je fietst of rijdt door alle regen nu dwars door de waterstroom. Het dorp was verrassend, de gebruikelijke smalle straatjes en wat kleine winkeltjes, en toen stonden we opeens bij de (jacht)haven. Een kleine haven, maar op de kade en aan de naastliggende straat heel veel restaurantjes en terrassen. Voorbij het haventje loopt een pad naar een klein oud amfitheater. Tevens liggen er wat opgegraven resten van een bouwwerk . Jammer genoeg is ook deze site wat verwaarloosd en lijkt er wat gerenoveerd te worden maar of dat zo is? De echte bekende opgravingen liggen 15 km van dit dorp verwijderd.

Na het bezoek aan het amfitheater zijn we heel snel teruggelopen naar het dorpje, het begon n.l te onweren. We vonden een schuilplaats op het terras van een hotel. In het hotel restaurant zat een groep van ong. 100 bejaarde mensen te genieten van een diner, in het buurrestaurant zat een buslading luidruchtige tieners.

We bestelden een drankje, maar toen de ober dat bracht wiebelde het tafeltje zo erg dat de fles bier omviel. De tafel werd stabiel gezet met enkele bierfles dopjes en dat was het dan.

Na ruim een half uur waren het onweer en de hoosbui over en verscheen de zon, alle straten stonden blank. We zijn nog even gaan kijken naar een andere camping die aan hetzelfde weggetje ligt, ook een mooie camping aan zee, maar met een erg steile toegangsweg en erg steile paden op de camping zelf. Vervolgens snel naar de camping waar we zelf verblijven want een volgende onweersbui kwam eraan.

Zaterdag 13 april 2019: Het wordt eentonig, bijna heel de nacht buien en vandaag tot ver na het middaguur regen. De temperatuur blijft dan ook laag. Uiteindelijk stopte de regen en zijn we per fiets naar een supermarkt gegaan. De supermarkt ligt op 4 km van de camping op een heuvel. Een wat vreemde plek want er is daar geen woonwijk, zelfs geen huis in de buurt, alleen een doorgaande weg. Wel heb je vanuit die supermarkt een geweldig uitzicht over het dal met zicht op het dorp en de zee. Op de kassabon kunnen we de bedragen die erop staan lezen, de namen van de artikelen die we kochten nniet. We gaan er maar van uit dat het klopt.

Daarna zijn we op zoek gegaan naar de verdronken stad; er schijnen resten van een oude stad onder water voor de kust te liggen. Er staat wel een bord aan het begin van het dorp, maar daarna niets meer. De plek is dan ook nagenoeg onvindbaar. Overigens is de stad alleen te bekijken voor duikers, en er is dan ook een duikclub die nu nog gesloten is.

We kwamen via alweer een smalle weg wel uit aan het strand bij een gesloten taveerne. Daar was een dame aan het duiken met een soort harpoen om kleine octopussen te vangen. Een man had een zak met kleine octopussen. Hij sloeg de octopusjes een voor een verschillende malen hard op het beton. Het slaan verbrijzelt het spier- en bindweefsel met malser vlees als resultaat. Opeens kwam er een nog levend octopusje uit de zak gelopen.

Daarna nog even in de zon gezeten, dat was best lekker, in de schaduw was het amper 15 graden.

De campingbaas zei dat er de laatste twee jaar heel erg veel regen valt in het voorjaar, hij is er niet echt blij mee. Het voordeel van al die regen is wel dat alles erg groen is en er overal heel veel mooie bloemetjes bloeien. Ook de sinaasappel- en mandarijnenbomen, en die zijn er in deze streek heelerg veel, staan in bloei terwijl er nog gewoon rijpe sinaasappels/mandarijnen aan de bomen hangen. Soort continu produktie. de camping ligt deels in een sinaasappel boomgaard. De rijpe sinaasappels mogendoor de campinggasten worden gegeten. Gisteren vertrok een Duitser met 2 grote zakken zelf geraapte sinaasappelen.

Zondag 14 april 2019:Elke nacht staan er ong. 10 campers op deze camping en vandaag kwam een aantal Grieken hun caravan klaar maken voor het zomerseizoen, dus het was wat drukker. We zijn even in het dorp bij de haven gaan kijken, daar waren de meeste restaurantjes goed gevuld: er stonden 3 bussen en er waren ong. 25 mazda mx5’s, een Griekse Mazda club. Een Griekse dame vroeg ons waar wij onze e-bikes hadden gehuurd. Toen ik zei dat we die in Nederland gekocht hadden, dacht ze heel even dat we vanuit Nederland waren komen fietsen.

De lucht werd donker en een onweer kwam eraan, maar gelukkig vielen er maar enkele regendruppels. Het was behoorlijk fris in de schaduw, maar lekker in de zon.

Inmiddels is er toch weer een bui gevallen.

Na wat gepuzzel hebben we besloten zonder Tomtom toch via Albanie, Montenegro, en Kroatie richting Nederland te reizen.

Glyfa-Epidavros

Dinsdag 9 april 2019:Vanmorgen weer een fikse bui met hagel, daarna werd het best zonnig bij veel wind. Soms erg bewolkt, dan weer zon. We hadden nog wat was en die hebben we vandaag maar gewassen, drogen ging snel door de harde wind. Deze keer ruikt de droge was gewoon fris.

Woensdag 10 april 2019:Vannacht weer een paar buitjes en dan vandaag een heerlijk zonnige dag. Via het strand naar de buurcamping gewandeld. Die camping staat bekend als erg luxe en zo zag de camping er ook uit. Meer klanten dan de camping waar wij verblijven had die camping niet. Vandaag hoorden we van Duitsers op deze camping dat in Servië nog steeds oplichters bezig zijn. Een Duitser op deze camping had zeer recent overnacht langs de autoweg in Servië en de volgende morgen startte zijn auto niet meer. Hulpvaardige Serviërs waren natuurlijk in de buurt en ze wisten ook een garage. Het vervolg is simpel: de reparatie(van de sabotage) werd een kostbaar verhaal. Het zure voor deze Duitser is dat hij de waarschuwing gemist heeft, er wordt al een hele tijd voor deze vorm van oplichting gewaarschuwd via diverse fora.

We hebben heerlijk gegeten in het campingrestaurant en tevens gezellig gekletst met een stel Oostenrijkers. Zij zijn nog maar net in Griekenland aangekomen met de Ferry vanuit Italie.

Donderdag 11 april 2019: Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken voor een rit van 260 km door de bergen. ( van west naar oost op de Peloponnesus). Er is onderweg geen mogelijkheid om te overnachten, dus minder km’s zal niet lukken. Tom Tom doet raar, dus we gebruiken maar ouderwets de wegenkaart. In het dorp niet ver van de camping lijkt een markt te zijn, we zien marktstalletjes aan het eind van een zijstraat en we passeren een open wagen gevuld met kippen en eentje met schapen en geiten. Die markt bezoeken gaat jammer genoeg niet, we denken veel tijd nodig te hebben voor onze rit vandaag. We doen wel eerst boodschappen in Pyrgos en rijden dan richting Olympia, de plaats waar de olympische spelen zijn ontstaan. We slaan Olympia over, vandaag geen oude stenen.

De weg is mooi 2 baans tot we de echt de bergen inrijden. Daar is de wat smallere 2 baans weg vele km’s voorzien van nieuw asfalt. We rijden weer vele haarspeldbochten door een mooi landschap en langs een diep ravijn. Er liggen weinig dorpen op de route en er is weinig verkeer. Wel is de weg door de dorpen weer erg smal. We komen door het dorpje Lagadia, het dorp hangt tegen een berg en boven een diep ravijn, de huizen lijken gebouwd op terrassen. Het dorp is ook erg oud en een toeristische trekpleister. Uiteraard is de weg door het dorp smal, maar er zijn veel winkeltjes met toeristische artikelen en meerdere restaurantjes. Toeristen zijn er nu niet, maar het geheel ziet er wel aantrekkelijk uit. Zoals wel meer in Griekenland is er nauwelijks parkeergelegenheid. We tanken bij een tamelijk nieuw tankstation dat hoort bij een geiten/schapenmelk fabriek, er hoort een winkeltje bij met heel veel kaasjes en andere melkprodukten. Het is lunchtijd, maar ze verkopen geen broodjes, dus we kopen koffie en smeren dan maar ons eigen brood in de camper.

Onderweg in de bergen lagen ondanks het weinige verkeer hier en daar doodgereden dieren, we zagen een paar eekhoorntjes en een hond, eerder zagen we al enkele vossen en vaak katten.

In de buurt van Argos komen we voorbij een Acropolis en besluiten die berg te bezoeken.

Het blijkt een ruïne van een soort fort, er staan muurresten en funderingen. Wat overal in Griekenland en ook hier opvalt is dat er geen beschrijving is van wat we nu precies bezichtigen, er staat nergens welke zalen/kerkers/ruimten er zijn geweest. Er staat wel iets over de renovatie en over mozaiek vloeren, maar we vinden geen mozaiek vloeren.

Uiteindelijk bereiken we de gezochte camping, ook deze camping ligt tamelijk ver van de bebouwing en is bereikbaar via 1,5 km smalle weg. We staan weer aan zee. De meeste campings op de Peloponnesus schijnen aan zee te liggen. Als we ons installeren, begint het weer te regenen, gelukkig stopt de regen ook weer snel en verschijnt een mooie regenboog.

Tomtom lijkt nu definitief overleden en dat is erg vervelend. We willen graag naar huis reizen via Albanie en Kroatie, maar we hebben geen goede wegenkaarten van die landen en telefoon-internet zit voor die landen niet in ons abonnement, dus google-maps kunnen we daar ook niet gebruiken.

Finikounda naar Glyfa

Zaterdag 6 april 2019:Gelukkig is de regen vannacht gestopt en de wind gaan liggen, wel staan er vanmorgen nog grote plassen en is de zee nog erg woest.

Tegen de middag komt er zelfs af en toe een mager zonnetje tevoorschijn.

Op het strand liggen veel takken en hier en daar zelfs op de weg die grenst aan het strand; de zee heeft vannacht flink tekeer gegaan.

Het werd vandaag een graad of 18 met weinig wind. We zijn naar het dorpje zelf gelopen, Finikounda is een leuk ogend dorpje met een kleine haven en heel veel restaurantjes. Er waren maar enkele restaurantjes open. Er waren geen toeristen en er werd hard gewerkt . Er werd verbouwd en schoongemaakt; het toeristenseizoen komt eraan.

Op de terugweg over een camping waar we langs kwamen gelopen, een mooi ogende en goed onderhouden camping, met vast veel schaduw in de zomer en aan de zeekant vrije plaats indeling. Er stonden een stuk of 6 kampeerders bij het strand. Bij terugkomst op de camping nog even in het zonnetje gezeten, maar toen de wind aantrok koelde het al snel af.

Zondag 7 april 2019:Het was vannacht niet veel afgekoeld en vanmorgen scheen de zon voorzichtig. De weersvoorspelling was dat we droog weer zouden krijgen, dus een goede gelegenheid om de was te doen en lekker in het zonnetje te gaan zitten. Wel zagen we steeds meer donkere luchten om ons heen. Toen het beddengoed eenmaal hing begon het te druppelen. Voor het begon te hozen hebben we nog snel alles onder een afdak van de camping kunnen hangen, daar kwam ook een Oostenrijker met een heel droogrek vol wasgoed naartoe.

Het heeft een paar uur flink doorgeregend, heel de camping stond blank.

Inmiddels is de was gelukkig wel droog, de zon hebben we na vijven nog even gezien.

Veel campings in landen buiten West Europa pompen hun water zelf op, vaak ruikt dat water niet al te fris en trekt die geur in je wasgoed, zo ook op deze camping.

Maandag 8 april 2019: Vannacht heeft het af en toe wat geregend en ook tijdens ons ontbijt valt er af en toe een druppel regen. We rijden tegen tienen de camping af richting noorden. Eigenlijk wilden we het fort in Methoni bezoeken, maar als het regent is dat niet leuk, we rijden door Pilos en zien de oude stadsmuren, maar er valt nog steeds regen, dus ook daar maar doorgereden. Via wat haarspeldbochten rijdt je door die stad heen.

We volgen de kustweg en komen door Gialova, inmiddels komt de zon door de wolken en passeren we een camping die open is. We besluiten toch maar verder te rijden, het is pas half elf in de morgen. We rijden een leuke weg langs de kust en door de olijfgaarden. Hier en daar een dorp, in Filatra staat een heuse kleine kopie van de Eifeltoren, en dan door Kyparissia. Over omleidingen om een stad hebben de Grieken blijkbaar nooit gehoord, dus moeten we helemaal door het centrum. Dat gaat een tijdje verrassend goed, maar dan opeens staat er van alles dubbel geparkeerd, dus stoppen, wachten, zigzaggen, opletten en dan hebben we blijkbaar de juiste afslag gemist. Terug via een paar een richtingsstraatjes, maar ook daar parkeert men zoals het uitkomt. Ik ben maar voor de camper uitgelopen om te kijken of we tussen de auto’s passen. Uiteindelijk weer op de goede weg. Dan volgt kilometerslang een prachtig brede 2 baansweg. Er woont niemand en er rijdt niemand, maar toch…. We komen langs een meer met een verlaten sanatorium.

Er staat een verlaten restaurant langs de weg wat in betere tijden blijkbaar een treinstationnetje voor het sanatorium is geweest. De spoorlijn en het perronnetje zijn ook nog aanwezig.

Als we gaan tanken duiken er onmiddellijk 2 medewerkers op; willen we misschien koffie vraagt er een. Goed idee, heb je ook een belegd broodje? Enthousiast haalt hij een belegd stokbroodje. Het is lunchtijd, dus we zijn allemaal blij met deze oplossing.

Dan rijden we naar Katokolo, een plaatsje op een landtong. Geen idee waarom we daarheen reden, maar we komen terecht in een soort Rosada met een haven waarin een gigantisch cruiseschip ligt en heel veel winkeltjes en restaurantjes.

Als we teruggaan naar de camper spreekt een Nederlandse dame ons aan omdat bubbles op het dashboard ligt. Zij en haar partner maken een cruise met het schip dat daar ligt, ze zijn vanuit Mauritius nu op weg naar Venetie. De deelnemers aan de cruise komen uit alle werelddelen.

Na ons bezoek aan Katokolo komen we terecht in een hevige bui, veel regen en hagel in korte tijd. We zijn door tuinbouwvelden met veel plastic tunnels, naar het noordelijker gelegen Glyfa gereden en staan nu op een leuke, al behoorlijk goed bezette camping aan een mooie baai aan zee. Registratie vindt de eigenaresse van ondergeschikt belang, wel krijgen we een potje eigengemaakte jam. Het campingrestaurant is elke avond open voor wie wat wil eten, uiteraard is de keuze beperkt.

Naar Finikounda

Tegen de morgen vielen een paar druppels regen, maar daar bleef het ook bij. Na het ontbijt afrekenen bij het havenkantoor; dat was een hele procedure, er moest een hele riedel gegevens in de computer en toen rolde de rekening eruit, betalen kon wel met creditcard. De sanitair-sleutel werd in het kantoor ingeleverd bij de security en die betaalde contant de 5 euro borg terug.

Daarna richting Koroni, een best aardige weg dicht langs de kust. Er worden veel sinaasappels en Citroenen geteeld en er stonden meerdere fruitstalletjes langs de weg. In de kustdorpen is niks te doen, behalve in Petalidi, daar waren heel erg veel mensen op straat.

Ergens in het dorpje Charokopio staan borden die ons de weg moeten wijzen, welke kant we op moeten is niet helemaal duidelijk en we kiezen de rechter richting Finikounda( er was ook een bordje links naar Finikounda), daar willen we namelijk heen, tom tom is het er helemaal mee eens. Het is een smalle weg die ons het dorpje uit voert. We rijden kilometers lang slingerend door een mooi heuvellandschap dat almaar bergachtiger wordt. Dan komen we in een dorpje (Chrisokellaria) met een hele smalle weg door het dorp. Ergens staat een auto geparkeerd en aan de andere kant is een muurtje met bloemen. Passeren lijkt net te gaan lukken maar dan blijft de camper ergens achter haken en klinkt gerinkel van staalplaat. Het lijkt of de auto die we passeerden de wieldop kwijt is, maar er steekt ook iets vreemds uit aan de zijkant van de camper. Daar we niet kunnen stoppen op een 1 baans stijgend weggetje in het dorp zien we pas een kilometer verder wat er aan de hand is. We hebben geen instaptrapje meer. Mogelijk was het trapje niet ingeklapt en is tegen de autoband van de auto die geparkeerd stond gekomen. De uitstekende traparmen zijn helemaal krom en de tredeplaat is verdwenen. We hebben dat ijzerwerk provisorisch vastgezet zodat het niet over de grond sleept of iets kan raken en zijn toen maar verder gereden. Het dorpje uit weer slingerend omhoog om uiteindelijk via een steeds smaller wordende weg uit te komen op een keurige 2 baans weg(zucht).

Nog 10 km tot de beoogde camping, inmiddels was het hard gaan waaien en zwaarbewolkt.

De camping ligt pal aan zee en we werden vriendelijk te woord gestaan. We mogen een plek uitkiezen. Omdat er erg veel wind staat willen we wat verder van het strand afstaan, maar de plekken zijn wel erg klein. Uiteindelijk staan we, past precies. Thieu heeft de traparmen verwijderd, dus nu hebben we een erg hoge instap, als we een huishoudelijke artikelenwinkel tegenkomen moeten we maar een plastic opstap kopen.

Het restaurant van deze camping is eenmaal per week open, en wel op vrijdag. We besluiten dus in het restaurant te gaan eten en dat blijkt een gezellige en lekkere keuze.

Er staan een paar grote ronde tafels, er zitten al 8 personen en wij schuiven aan bij een Duits stel, even later komt er nog een Duits stel bij en is de tafel vol. De andere tafel bestaat uit Engelsen en in de keuken bij de open haard zit nog een Duitser. De menukaart is beperkt en we mogen in de keuken komen aanwijzen wat we willen eten. We kiezen voor een of ander mengsel van groenten en kippenpoten met frites.

Het eten wordt opgediend op een vetvrij vel papier in aluminiumfolie. Slim, denken wij, dat bespaart afwas. Maar de opdienwijze is veel praktischer, opdienen op een bord is belastingplichtig, op deze wijze opdienen niet. Het maal smaakt uitstekend, evenals de wijn en onderhand wordt er gezellig gekletst met onze oosterburen. Een van de Duitse stellen moet binnenkort naar huis en weer aan het werk, de anderen zijn hier al sinds november.

Inmiddels regent het flink door en volgens de weersvooruitzichten duurt dat op zijn minst tot zaterdag avond.

Kalamata

Maandag 1 april 2019: Mystras: Vandaag een echte rustdag en genieten van de zon. In de middag even naar het dorp gewandeld, maar daar was helemaal niks te beleven, alle terrassen leeg.

Op de camping wordt gewerkt om alles klaar te maken voor het seizoen; schilderen, schoonmaken huisjes en her en der van alles repareren. Vandaag is de jonge eigenaar van de camping aanwezig en die klaagt dat het probleem in Griekenland is dat niemand iets op voorraad heeft; dat alles wat hij besteld heeft eindeloos onderweg is omdat spullen vanuit China of Duitsland moeten komen. Zijn vader deelt sinaasappelen uit, uit eigen tuin zegt de man.

Er zijn vanmiddag 2 Zwitserse stellen, 75+ aangekomen, de Finse camper is vertrokken.

Dinsdag 2 april 2019:Vanmorgen zijn we door de bergen naar Messene(ancient Messini) gereden, een archeologische site 30 km ten noordwesten van Kalamata. We reden ruim 2 uur over 60 km. Een mooie route dat wel, maar met veel hoogteverschil en heel veel haarspeldbochten. Verkeer was er nagenoeg niet en pas in lager gelegen gebied woonden ook weer mensen.

Oud Messini werd in het jaar 369 voor Christus door een strateeg uit Thebe gesticht. De stad werd geheel ommuurd, de resten van de muur hebben we ook bezocht. De resten van de stad zelf zijn behoorlijk uitgebreid, een stadion, een theater, het asklepion, allerlei tempels en schatkamers. Voor de echte liefhebbers dagenlang vermaak.

We zijn na het bezoek aan Messini naar de jachthaven van Kalamata gereden om te overnachten. Meerdere mensen die we in Griekenland ontmoet hebben, hebben ons verzekerd dat we bij de jachthaven moeten gaan overnachten en dat Kalamata een leuke stad is. Die jachthaven vinden was geen probleem, dan melden bij het havenkantoor, gelukkig was daar een dame die wat Engels sprak. Dan wachten op de Security, zij wijzen de plek toe, geven een sleutel in bruikleen voor het openen van het sanitair gebouw. Het duurde even, maar toen kwam een alleen Grieks sprekende man met een sleutel waarvoor hij 5 euro borg wilde, hij schreef een bon met aankomstdatum en wees een plek aan. Dat was dat. Als we weg gaan moeten we afrekenen in het havenkantoor. We hebben een prachtig uitzicht op de jachthaven en de bergen erachter. Het sanitair gebouw ziet er verouderd, maar verder keurig uit. We hebben heel even Franse buren, maar die staan op het punt van vertrekken, zij maken een Europareis van een jaar. Dan blijven we in gezelschap van Nederlandse buren en een Duitser. Later zien we dat er ook heel wat west-Europeanen op de boten wonen. De Security rijdt regelmatig inspectierondjes op een witte scooter.

Woensdag 3 april 2019: Het was heel rustig vannacht en het is wel apart om wakker te worden in een haven, ook al is het op de kade.

Er is markt in de stad vandaag, geen markt zoals wij die kennen, maar een voedsel en bloemenmarkt. De markt is gedeeltelijk overdekt. We zijn erheen gegaan op de fiets en dat was makkelijk, er loopt een mooi fietspad heen vanaf de haven. De groenten en het fruit worden verkocht door handelaren en particulieren, sommige particulieren verkopen een bescheiden hoeveelheid groenten en/of fruit uit eigen tuin. Er is een man die heeft alleen 40 verse eieren te koop. In de winkeltjes van het overdekte deel zitten de slagers, de bakkers en wat bio-produkten en honing. Op het onoverdekte deel is erg veel fruit en bloemen te koop.

De markt is erg druk bezocht, het lijkt wel alsof de mensen er hun groenten en fruit voor de rest van de maand kopen. Ook planten worden vlot verkocht, er zijn heel erg veel eenjarige bloeiende plantjes te koop. Tegenover de markt liggen ook nog 2 heel druk bezochte tuincentra met veel bloeiende planten.

Na ons bezoek aan de markt komen we uit bij een kerk, even binnen kijken dus. Een mooie kerk, helemaal in orthodoxe stijl, maar in de schilderijlijsten ontbreekt de schildering van de madonna, alleen de contouren in zilver zijn aanwezig. Dan komt een dame tot de madonna bidden en ik ga opzij. De vrouw legt uit dat de madonna erg belangrijk is voor de stad en dat elke Griekse stad zijn eigen madonna aanbidt, maar dat uiteindelijk we allemaal hetzelfde geloven. Dat alles in zeer moeizaam Engels. Ze stuurt een andere dame op me af die beter Engels spreekt en nog meer uitleg geeft, en gaat zelf voor de madonna liggen bidden.

Er is een gebouw of ruïne wat men het kasteel noemt op de heuvel, maar we kunnen de ingang niet vinden, dus lunchen we op het 23 maart plein. Er is een voetgangerszone in de stad, er zijn wat musea en leuke pleinen met terrasjes en winkels, een heel oud kerkje, maar niet echt iets bijzonders. We kwamen ook langs de toeristen info, die zou om 14.00 gesloten zijn, maar de deur was open. De vriendelijke dame zei dat de tijden op het bord op de deur niet klopten. Via een fietspad kwamen we uit bij de zakelijke haven, die ligt naast de jachthaven.

In de jachthaven was inmiddels op een pier een bbq voor overwinteraars in de haven, maar ook van daarbuiten. De groep bbq-ers bestond uit meer dan 20 van diverse nationaliteiten.

Nog even op de kade in het zonnetje gezeten, maar er stond weer een koude wind; onze Nederlandse buurman zei iets vreemds: hij is sinds een maand in Griekenland, het weer valt hem tegen, maar hij “moet” nog 2 maanden blijven.

We zijn gaan eten in een van de restaurantjes rond de jachthaven, het eten was prima en de man maakte zelfs een terraskachel aan voor ons. Het seizoen moet nog beginnen en de restaurantjes hebben in de avond maar weinig klanten.

Donderdag 4 april 2019:Het was vanmorgen warmer dan gisteren en zonnig. We zijn maar weer op zoek gegaan naar de ingang van “het castle” van Kalamata. We vonden inderdaad de ingang, er staan in Griekenland vaak geen wegwijzers of andere verwijzingen naar bezienswaardigheden, lastig want de bezienswaardigheden worden wel vermeld als zodanig. We waren de enige bezoekers. Het was eigenlijk een voormalig Byzantijns fort op een heuvel, alleen de wallen zijn er nog. Er is ook een amfitheater, maar dat stamt uit 1950 en wordt in de zomer gebruikt voor culturele evenementen. Je hebt wel een erg mooi uitzicht over Kalamata vanuit de ruïnes.

Kalamata heeft ook een “railwaypark”, het is eigenlijk een soort spoorwegmuseum in een slecht onderhouden park met veel speeltuintjes voor de buurt. In dat “railwaypark” vonden we hele oude treinstellen en een paar stoomlocomotieven. Het oude stationsgebouwtje was ooit echt een station, maar nu een cafeetje met een terras. De weersvoorspellingen zijn niet best, en Kalamata hebben we nu wel gezien, we gaan morgen wat verder naar het zuiden.

Mystras

Zondag 31 maart 2019:Vannacht is de klok verzet, een uurtje minder nachtrust dus. Na het ontbijt zijn we bij zonnig weer en nog steeds veel wind vertrokken richting Mystras. Mystras is een klein dorpje met een archeologische site bij Sparta.

We rijden weer door de bergen, het grootste deel van de route is dezelfde als op de heenweg, dus prachtige vergezichten en heel veel haarspeldbochten. En ja, we moeten ook weer door Kosmas, het dorpje hoog in de bergen, met de erg smalle straatjes. Opeens rijden we door een sneeuwlandschap, het begint met hier en daar een sneeuwrestje langs de weg, maar in Kosmas ligt heel veel sneeuw, wel zijn de wegen vrij. Blijkbaar is er tijdens de 24 uur regen die we hebben gehad op deze hoogte sneeuw gevallen. We stoppen op het dorpsplein voor de kerk, deze keer zijn we niet de enigen, er staat een busje met toeristen en er zijn bewoners op straat. Ik breng een kort bezoekje aan de kerk en krijg daar van de kosteres een bosje bloemen, ze legt in het grieks uit waarom bloemen, maar helaas versta ik er niets van.

Er ligt een leuke taverne aan het plein, binnen brandt een grote houtkachel en het is er lekker warm. De taveernebaas wijst ons de juiste weg naar Sparta. Er staat wel een bord, maar we herinneren ons de omleiding en willen ons niet vastrijden in de smalle straatjes.

Tegen twee-en arriveren we bij de archeologische site van Mystras, we parkeren op een ruime parkeerplaats bij een druk bezocht restaurant. Mystras was in de byzantijnse tijd een bloeiende stad, gebouwd rond de 13^e eeuw. Er woonden op het hoogtepunt 40.000 mensen in de stad. In 1770 werd de stad geplunderd en in de as gelegd in opdracht van de Turken. De bewoners verhuisden naar Sparta en lieten Mystras achter als spookstad. Er zijn nog veel resten en ruïnes uit vervlogen tijden, vooral muren van de kerken en kloosters staan er nog.

In de kerken zijn gedeelten van fresco’s bewaard gebleven. In een kerk zagen we ook gedeelten mozaiekvloer. Een museumpje is er ook, maar daar was weinig bijzonders te zien.

Er staan ook resten van het paleis, maar dat wordt gerestaureerd en konden we niet bezoeken.

We staan nu op een camping bij het dorpje, Er staat ook een Fin en 2 Duitsers. We kwamen hier ook weer de 2 Duitse dames tegen die we sinds Athene op elke camping hebben gezien.

We zagen onderweg ergens een nieuw stuk weg liggen, keurig geasfalteerd, maar de eg begint niet echt ergens en eindigt zomaar in het niets. Er zijn hier erg veel bochtige 2 baans wegen met een dubbele doorgetrokken streep in het midden. Je mag daar dan niet overheen, dus niet links af, maar ook niet vanuit een uitrit naar links, vaak staat er een verkeersbord dat zegt dat je naar rechts moet rijden. Heel begrijpelijk maar…..Er zijn bijna nooit rotondes of keerpunten en als je je dan aan de regels houdt, zou je nooit meer op je bestemming kunnen komen. Dus ook wij hebben al meerdere malen de verkeersregels overtreden, maar vandaag hebben we onze eerste rotonde in Griekenland gereden.

Leonidio

Donderdag 28 maart 2019 :Het regent al heel de nacht en dag, geen enkel droog moment. De temperatuur komt niet boven de 9 graden. We maken er maar een rust en wellnesdag van, dus uitslapen, een extra lange warme douchebeurt, een boek lezen, een middagdutje hoort er ook bij. Gelukkig heeft de camping een grote overdekte ruimte met kookplaten, afwasbakken en eettafels. Zo kunnen de tentbewoners en “kleinbehuisden”, kampeerbusjes zonder voorzieningen, toch droog koken en eten. Er staan inmiddels overal grote plassen op de camping.

Vrijdag 29 maart 2019:Vannacht is de regen eindelijk gestopt, het had inmiddels 24 uur non-stop geregend. Sinds het niet meer regent waait het heel hard. Vanmorgen scheen wel een mager zonnetje. We zijn vanmiddag naar het dorpje gefietst, Leonidio is een heel oud dorpje met erg smalle straatjes maar ook een paar leuke pleintjes met terrasjes. Het dorp ligt aan de voet van de bergen die doorlopen tot de zee. De Dafnon rivier mondt in dit dorp uit in de zee, de rivier staat overigens droog, ook na 24 uur regen. Het was erg fris vandaag, dus de terrasjes waren leeg. In de orthodoxe kerk was de schilder bezig met de fresco’s op de wanden. De kerk was niet oud, maar wel mooi ingericht en beschilderd. We vonden een supermarkt in het dorp, verassend groot.

Net voorbij de camping ligt het haventje van Leonidio, de Plaka, eens een best belangrijke haven , maar nu alleen leuk voor toeristen en enkele vissersbootjes; er is wel een strand, meerdere restaurantjes, enkele appartementen gebouwen, een hotel en 2 mini supermarktjes. De camping herbergt 8 katten die niet komen bedelen bij de kampeerders, ze worden door de campingbaas gevoerd.

Zaterdag 30 maart:Het heeft gisteravond en heel de nacht hard gewaaid, en ook vandaag overdag bleef het flink waaien, soms met enorme windvlagen. Wel scheen de zon en uit de wind was het wel lekker, maar een plek vinden zonder wind is ons niet gelukt. We zijn via de kustweg naar een naburig dorpje, Poulithra, 5 km verder gefietst. Het dorpje bestaat uit enkele woonhuizen en verder appartementen en restaurantjes, op een na allemaal gesloten.

Vanavond zijn we gaan eten bij het haventje, de Plaka, er zijn 2 restaurantjes open in dit seizoen en onze keuze viel op Michel & Margaret. Het etablissement ziet er van buiten wel leuk uit. Bij 13 graden en veel wind is op het terras zitten geen pretje, dus we kiezen voor binnen zitten. We komen terecht in het meest oubollige interieur dat we ooit gezien hebben, compleet met scheepstoeters, schelpen, bruin geblokte gordijntjes, etc. Het personeel is wel vriendelijk, maar het eten is niks bijzonders en erg zout, zelfs op de groene sla zit zout. Ons maal inclusief een fles water, wijn en 2 mini ijsjes kostte 25 euro. De groene sla was gratis, maar stond voor 4 euro op de menukaart.

Vanmiddag bij het afrekenen van ons verblijf, we gaan morgen verder, een uitgebreid praatje met een van de eigenaren van de camping. Hij was niet blij met Europa, vond dat Europa alleen de banken steunde en niet keek naar mensen, maar naar bankaccounts. Hij vond dat het dank zij de EU echt niet goed gaat met de Griekse burger; de belastingen zijn hoog en er is nauwelijks genoeg te verdienen om van te leven. Dit verhaal hoorden we de laatste week van meer Grieken. Ze zijn ook bang dat buitenlanders campings en restaurants te duur vinden en geven daarom op rare manieren korting. Het restaurant schonk ons de sla, de camping kost 16 euro per dag, maar bij afrekenen werd het 15 euro. Beetje triest, het is voor iedereen al een slap seizoen nu.

Gyhteio-Monemvasia-Leonidio

Maandag 25 maart 2019:Vandaag is een nationale feestdag in Griekenland; Herdenking van de revolutie tegen het Ottomaanse Rijk in 1821. In alle steden zijn parades en alle winkels zijn gesloten. Op de camping hebben we er niets van gemerkt, de campingbaas heeft gewoon geschilderd in het sanitair gebouw en in het dichtstbijzijnde dorpje was ook niks te beleven.

Het was lekker zonnig en we zijn naar het dorpje gefietst over de weg en via een pad langs het strand weer terug. Bij een Taveerne aan het strand in het dorpje zaten een paar mensen, verder waren alle appartementen en cafeetjes nog gesloten, een enkele wandelaar op het strand, dat was het dan.

Op deze camping staat bij de ingang een kapelletje, waar je een kaarsje kunt opsteken. Nou zijn kapelletjes, zelfs in je tuin heel gewoon in dit land, maar een kapelletje op een camping hebben we nog niet gezien.

De camping heeft veel plaatsen, veel zijn bezet door vaste bewoners, maar er zijn toch meer dan 15 passanten, de een blijft wat langer dan de ander. Er zijn ook een paar (vaste) overwinteraars; Een Nederlander, een Oostenrijker, een Italiaan en een Duitser.

Dinsdag 26 maart 2019: Een mooie zonnige dag vandaag, vanaf 14.00 echter stormwind, buiten zitten was niet mogelijk en onze fietsplannen, we zouden naar het 6 km verder gelegen Gytheio fietsen, voor vandaag hebben we maar niet doorgezet. Storm bij een heuvelachtig landschap aan zee maakt een fietstocht niet aantrekkelijk.

We hebben nog nooit zoveel olijfbomen gezien als nu in Griekenland. Ook op de camping staan veel olijfbomen, en die moeten gesnoeid worden. Op heel veel plaatsen worden de takken na het snoeien opgestookt, zo ook op de camping.

Woensdag 27 maart 2019: Na het ontbijt zijn we richting Monemvassia gereden. Maar eerst boodschappen bij een supermarkt in Githeio. Githeio heeft een haventje en bij die haven veel restaurantjes en terrasjes, ziet er gezellig uit. Via de hoofdstraat het dorp uit was een beetje lastig. De hoofdstraat is een winkelstraat waarin de beide rijstroken gescheiden zijn door een soort groenstrook. Uiteraard wordt er geparkeerd en vrachtwagens die bestellingen komen afleveren parkeren in de gaten tussen de groenstrook tussen de beide rijstroken. Met veel moeite lukte het ons door de straat te rijden.

Grieken doen iets vreemds, ze bouwen mooie supermarkten, maar vergeten dat mensen ook willen/moeten parkeren, dus geen parkeerruimte. Uiteindelijk konden we een eind verder parkeren. Toen we wilden afrekenen in de supermarkt werkte hun pinautomaat niet, dus contant afrekenen. Vervolgens brandstof tanken, ook daar deed de pinautomaat moeilijk, maar uiteindelijk lukte betalen met creditcard wel.

65 km over deels erg slechte weg en door dorpjes, een redelijk saai landschap met veel sinaasappel/mandarijnen en citroen boomgaarden. Bomen en takken hangen vaak ver over de weg; was snoeien een dingetje in Bulgarije, de grieken snoeien helemaal niet langs sommige wegen.

Ergens onderweg was een soort maanmannetje op een trekker de bermen aan het spuiten, met gif? We hebben geen idee waartegen werd gespoten. Rond de middag bereikten we Monemvassia, “het Gibraltar van het oosten”. Monemvassia is een hele oude( 6^e eeuw) ommuurde vestingstad tegen een berg op een (schier)eiland. Vanaf 1911 was de stad verlaten, maar de laatste jaren is er weer bedrijvigheid. Parkeren kan in de buurt van de brug, daarna zijn we naar het stadje gelopen. Er kan geen auto rijden in de smalle straatjes op meerdere niveaus met trappen en poortjes in het stadje, dus goederen worden vanaf de hoofdpoort vervoerd met kruiwagens. Er zijn winkeltjes, restaurantjes en wat hotels in het stadje, mogelijk wonen er ook wat mensen. Het ziet er mooi opgeknapt uit en er wordt her en der nog gerenoveerd. Er liggen meerdere oude kerkjes in het stadje, maar geen van allen was open. Nog hoger op de berg ligt nog een ruine, die hebben we niet bezocht.

In het dorpje voor de brug zijn veel restaurantjes, de meesten hebben in dit seizoen weinig klanten. We zagen in Monemvassia nog enkele campers die we ook op de camping hadden gezien.

Na ons bezoek aan Monemvassia zijn we naar het noordelijker gelegen Leonidio gereden, een rit van 115 km. Het eerste deel voerde weer door redelijk saai landschap, maar opeens reden we in de bergen, geen citrus- of olijfboomgaarden meer, wel ruig, rotsgebied. De weg was best goed, maar er was geen verkeer, er woonde helemaal niemand en we bleven stijgen via haarspeldbochten. Af en toe kwamen we een kudde geiten tegen op de weg.

30 km voor Leonidio is er opeens een blokkade van de weg en staat er een omleidingsbordje dat verwijst naar een smalle weg. We volgen het weggetje en komen uit in Kosmas, een eeuwenoud stadje met smalle straatjes en een dorpsplein. Aangekomen bij het dorpsplein weten we niet welk straatje te nemen. We vertrouwen het niet en ik loop even verder in een van de straatjes, maar daar kunnen we vast niet verder. Er staan wel wat auto’s op het plein, er is een kerk en er lijken ook huizen bewoond; we hebben echter tijdens het kwartier dat we daar stonden niemand gezien. Uiteindelijk vonden we een bord dat verwees naar de plaats waarheen we op weg waren. Het straatje was breed genoeg voor ons maar slingerde zich tussen de huizen door omhoog. Opeens reden we gelukkig weer op de goede weg. Kosmas ligt op 1100 meter hoogte en van daaruit slingert de weg langs de rivier de Dafnon, die overigens op dit moment geen water bevatte, naar het aan zee gelegen Leonidio. Na zessen bereikten we via nog wat smalle dorpsstraatjes in Leonidio de beoogde camping. We werden vriendelijk ontvangen en staan weer aan zee. Er staan nog zeven andere kampeerders. We ontdekten hier ook de Duitse dames die we al eerder ontmoet hadden.

Inmiddels is het begonnen met regenen, volgens de vooruitzichten blijft het regenen tot donderdagavond en daalt de temperatuur flink.