Maandag 25 maart 2019:Vandaag is een nationale feestdag in Griekenland; Herdenking van de revolutie tegen het Ottomaanse Rijk in 1821. In alle steden zijn parades en alle winkels zijn gesloten. Op de camping hebben we er niets van gemerkt, de campingbaas heeft gewoon geschilderd in het sanitair gebouw en in het dichtstbijzijnde dorpje was ook niks te beleven.

Het was lekker zonnig en we zijn naar het dorpje gefietst over de weg en via een pad langs het strand weer terug. Bij een Taveerne aan het strand in het dorpje zaten een paar mensen, verder waren alle appartementen en cafeetjes nog gesloten, een enkele wandelaar op het strand, dat was het dan.

Op deze camping staat bij de ingang een kapelletje, waar je een kaarsje kunt opsteken. Nou zijn kapelletjes, zelfs in je tuin heel gewoon in dit land, maar een kapelletje op een camping hebben we nog niet gezien.

De camping heeft veel plaatsen, veel zijn bezet door vaste bewoners, maar er zijn toch meer dan 15 passanten, de een blijft wat langer dan de ander. Er zijn ook een paar (vaste) overwinteraars; Een Nederlander, een Oostenrijker, een Italiaan en een Duitser.

Dinsdag 26 maart 2019: Een mooie zonnige dag vandaag, vanaf 14.00 echter stormwind, buiten zitten was niet mogelijk en onze fietsplannen, we zouden naar het 6 km verder gelegen Gytheio fietsen, voor vandaag hebben we maar niet doorgezet. Storm bij een heuvelachtig landschap aan zee maakt een fietstocht niet aantrekkelijk.

We hebben nog nooit zoveel olijfbomen gezien als nu in Griekenland. Ook op de camping staan veel olijfbomen, en die moeten gesnoeid worden. Op heel veel plaatsen worden de takken na het snoeien opgestookt, zo ook op de camping.

Woensdag 27 maart 2019: Na het ontbijt zijn we richting Monemvassia gereden. Maar eerst boodschappen bij een supermarkt in Githeio. Githeio heeft een haventje en bij die haven veel restaurantjes en terrasjes, ziet er gezellig uit. Via de hoofdstraat het dorp uit was een beetje lastig. De hoofdstraat is een winkelstraat waarin de beide rijstroken gescheiden zijn door een soort groenstrook. Uiteraard wordt er geparkeerd en vrachtwagens die bestellingen komen afleveren parkeren in de gaten tussen de groenstrook tussen de beide rijstroken. Met veel moeite lukte het ons door de straat te rijden.

Grieken doen iets vreemds, ze bouwen mooie supermarkten, maar vergeten dat mensen ook willen/moeten parkeren, dus geen parkeerruimte. Uiteindelijk konden we een eind verder parkeren. Toen we wilden afrekenen in de supermarkt werkte hun pinautomaat niet, dus contant afrekenen. Vervolgens brandstof tanken, ook daar deed de pinautomaat moeilijk, maar uiteindelijk lukte betalen met creditcard wel.

65 km over deels erg slechte weg en door dorpjes, een redelijk saai landschap met veel sinaasappel/mandarijnen en citroen boomgaarden. Bomen en takken hangen vaak ver over de weg; was snoeien een dingetje in Bulgarije, de grieken snoeien helemaal niet langs sommige wegen.

Ergens onderweg was een soort maanmannetje op een trekker de bermen aan het spuiten, met gif? We hebben geen idee waartegen werd gespoten. Rond de middag bereikten we Monemvassia, “het Gibraltar van het oosten”. Monemvassia is een hele oude( 6^e eeuw) ommuurde vestingstad tegen een berg op een (schier)eiland. Vanaf 1911 was de stad verlaten, maar de laatste jaren is er weer bedrijvigheid. Parkeren kan in de buurt van de brug, daarna zijn we naar het stadje gelopen. Er kan geen auto rijden in de smalle straatjes op meerdere niveaus met trappen en poortjes in het stadje, dus goederen worden vanaf de hoofdpoort vervoerd met kruiwagens. Er zijn winkeltjes, restaurantjes en wat hotels in het stadje, mogelijk wonen er ook wat mensen. Het ziet er mooi opgeknapt uit en er wordt her en der nog gerenoveerd. Er liggen meerdere oude kerkjes in het stadje, maar geen van allen was open. Nog hoger op de berg ligt nog een ruine, die hebben we niet bezocht.

In het dorpje voor de brug zijn veel restaurantjes, de meesten hebben in dit seizoen weinig klanten. We zagen in Monemvassia nog enkele campers die we ook op de camping hadden gezien.

Na ons bezoek aan Monemvassia zijn we naar het noordelijker gelegen Leonidio gereden, een rit van 115 km. Het eerste deel voerde weer door redelijk saai landschap, maar opeens reden we in de bergen, geen citrus- of olijfboomgaarden meer, wel ruig, rotsgebied. De weg was best goed, maar er was geen verkeer, er woonde helemaal niemand en we bleven stijgen via haarspeldbochten. Af en toe kwamen we een kudde geiten tegen op de weg.

30 km voor Leonidio is er opeens een blokkade van de weg en staat er een omleidingsbordje dat verwijst naar een smalle weg. We volgen het weggetje en komen uit in Kosmas, een eeuwenoud stadje met smalle straatjes en een dorpsplein. Aangekomen bij het dorpsplein weten we niet welk straatje te nemen. We vertrouwen het niet en ik loop even verder in een van de straatjes, maar daar kunnen we vast niet verder. Er staan wel wat auto’s op het plein, er is een kerk en er lijken ook huizen bewoond; we hebben echter tijdens het kwartier dat we daar stonden niemand gezien. Uiteindelijk vonden we een bord dat verwees naar de plaats waarheen we op weg waren. Het straatje was breed genoeg voor ons maar slingerde zich tussen de huizen door omhoog. Opeens reden we gelukkig weer op de goede weg. Kosmas ligt op 1100 meter hoogte en van daaruit slingert de weg langs de rivier de Dafnon, die overigens op dit moment geen water bevatte, naar het aan zee gelegen Leonidio. Na zessen bereikten we via nog wat smalle dorpsstraatjes in Leonidio de beoogde camping. We werden vriendelijk ontvangen en staan weer aan zee. Er staan nog zeven andere kampeerders. We ontdekten hier ook de Duitse dames die we al eerder ontmoet hadden.

Inmiddels is het begonnen met regenen, volgens de vooruitzichten blijft het regenen tot donderdagavond en daalt de temperatuur flink.