Onze overnachtingsplaatsen tijdens deze reis

Wolframs-Eschenbach (Dld) , Camperplaats N 49.22523, E 10.71931

Graz(Oostenrijk), Stellplatz Graz N 47.02445, E 15.39717

Belgrado (Servië), West Camp Bg N 44.83173, E 20.32528

Vranje(Servië), Autocamp Enigma N 42.50687, E 21.90563

Thessaloniki, Zampetas. Bewaakte parking bij bedrijf 40.502602, 22.970501

Kato Gatzea,Camping Hellas 39.310849, 23.109344

Delphi ,Camping Apollon,N 38.48394, E 22.47569

Athene,Camping Athens,N 38.00860, E 23.67190

Gythion ,Mani Beach Camping, N 36.72852, E 22.54189

Leonidio,Camping Semeli. N 37.15040, E 22.89189

Mystras,Camping Castle view: N 37.06954, E 22.38178

Kalamata,Marina, N 37.02406, E 22.10319

Finikounda,Camping Thines N 36.80497, E 21.79476

Glyfa,Camping Aginara beach N37.837845, E21.128391

Ancient Epidavros,Camping Bekas ,N 38.17261, E 22.33505

Akrata,Akrata beach, N 38.17261, E 22.33505

Preveza/Riza,Camping Acrogiali, N 39.13526, E 20.58428

Igoumenitsa,Camping Drepanos, N 39.51018, E 20.22160

Radhime, Vlorë (Albanië),Rezidenca Cekodhima, N 40.37745, E 19.48100

Shkoder,Shkodër (Albanië),Camping Legjenda, N 42.04423, E 19.49005

Morinj (Montenegro),Autocamp Naluka, N 42.48694, E 18.65214

Mlini (Kroatië),Camping Kate, N 42.62481, E 18.20835

Skradin, (Kroatië),Kamp odmorište Skradinske delicije, N 43.82255, E 15.92060

Mendig (Dld),Vulkanmuseum, N 50.37783, E 7.28479

via Duitsland weer thuis

Maandag 29 april 2019: Het grootste deel van de nacht en vanmorgen was het droog en bewolkt. We rekenden af op de camping, dat was nog even lastig want de eigenaar bleek niet te kunnen rekenen en dat kan nadelig uitvallen voor de gast, maar even zo goed voor hem. Uiteindelijk klopte alles en zijn we naar het noorden gereden. Als snel werd de bewolking wat dikker. We reden door de 6 km lange Sveti Rok tunnel en toen we daaruit kwamen reden we in de regen en was de temperatuur flink gedaald naar 6 graden. Op zeker moment was het nog maar 4 graden. Uiteindelijk hield de regen op en steeg de temperatuur weer. Er zijn over de autoweg naar Zagreb meerdere wildviaducten, er staan bordjes bij met plaatjes van de dieren waarvoor men het viaduct gebouwd heeft, in dit geval beren en wolven.

Tegen vieren installeerden we ons op de campercamping in Graz. Er staan minstens 30 andere kampeerders. En ja hoor, vanavond is het weer begonnen te regenen.

Dinsdag 30 april 2019: We hebben Graz verlaten via de 10 km lange Plabutschtunnel, de tunnel begint dichtbij de camping en eindigt aan de stadsgrens, de tunnel is onderdeel van de snelweg A9 naar Wels in het noorden van Oostenrijk. Er liggen meer tunnels in die A9, twee ervan kosten extra tol. Het regent pijpestelen en de regen stopt pas vlak voor de Duitse grens. Vanaf de grens hebben we droog en redelijk zonnig weer. Het is niet echt druk op de weg, wel regelmatig vertraging door wegwerkzaamheden. We overnachten op de mooie gemeentelijke camperplaats in Wolframs-Eschenbach, maar eerst maken we een wandeling door het ommuurde stadscentrum. Het ommuurde centrum bestaat maar uit een paar straatjes met een mix van mooi opgeknapte oude huizen en nieuwbouw in stijl met de originele huizen. Er is een hotel met de voorgevel van het middeleeuwse kasteel. In deze regio zijn meer van die oude ommuurde stadjes. Na de wandeling genieten we nog even van de zon.

Woensdag 1 mei 2019: Om 06.00 luidden de kerkklokken de nieuwe dag in. Een zonnige dag. We ontbijten op ons gemak en rijden verder huiswaarts. Het is 1 mei, een vrije dag in Duitsland en vrachtwagens mogen dan op een enkele uitzondering na niet rijden. Rustig op de weg dus. Tegen drie-en komen we aan op de camperplaats in Mendig. Er staan al meerdere campers. Mendig heeft een vulkaanmuseum en een vulkaanbrouwerij. De brouwerij brouwt vulkaan bier. In het gebied werd basalt gewonnen, vroeger ondergronds en daardoor ontstond er een door mensen gemaakt gangenstelsel waarin de temperatuur altijd constant is. In de vulkaankelders liet men vroeger het bier gisten. Men kan op bepaalde tijden onder begeleiding de gangenstelsels en kelders bezoeken.

De vulkaanbrouwerij heeft een café en een restaurant, vandaag zit heel het terras van het café vol en ook het grote restaurant is druk bezocht.

Wij zijn tegen 19.00 gaan eten in het restaurant, het caféterras zat nog helemaal vol en in het restaurant hebben we een half uur op een plaats moeten wachten. De bediening werkt zeer efficiënt en het bestelde eten was heerlijk. We overnachten vannacht met ongeveer 20 mede camperaars.

Donderdag 2 mei 2019:Vanmorgen was het heel wat drukker op de weg dan gisteren, vrachtwagens mochten weer rijden. Zonder oponthoud hebben we thuis bereikt.

We hebben volgens de teller 8093 km gereden in 55 dagen. We reden door 12 landen.

Griekenland zo vroeg in het voorjaar is achteraf gezien voor trekkers zoals wij eigenlijk geen goed idee: Het weer is niet erg stabiel; wij hadden erg veel regen. Er zijn weinig campings open, veel campings liggen ver van de dorpskom, in de toeristenoorden is alles nog gesloten.

De route vanaf Athene :

Krka watervallen

Zaterdag 27 april 2019: Vannacht heeft het geonweerd en vanmorgen was het fris en vielen er nog wat regendruppels. We vertrokken in grijs weer van de camping, maar vrij snel verdween de dikke bewolking en kwam de zon tevoorschijn. We reden noordwaarts, beneden zie je Dubrovnik liggen, een mooi gezicht, er lag een Cruiseschip klaar om aan te meren.

De weg is niet al te breed en loopt vele kilometers langs de kust. Om verder te kunnen naar het noorden moet je ong. 20 km door Bosnie-Herzegovina, dat betekent 2x een grensovergang. Er stonden wat auto’s voor ons, maar beide grensovergangen kostten een kwartier. De ambtenaren wierpen een vluchtige blik op de paspoorten en dat was het dan.

We hebben verder autoweg gereden, een mooie autoweg door saai bergachtig gebied, vooral stenen en vrij lage begroeiing. Er liggen erg weinig dorpen in de bergen, de dorpen die we konden zien bestonden uit maar een paar huizen.

We verblijven nu op een hele kleine camping naast een parkeerplaats bij de ingang van een nationaal park met watervallen. Er ligt ook een sportveld met minstens 3 voetbalvelden naast elkaar naast het campinkje. Op die velden was vanavond een toernooitje met op zijn minst 10 jeugdteams.

Zondag 28 april 2019:Vanmorgen een wolkenloze hemel, dus het voelde al vroeg warm aan. We zijn per fiets naar het Nationaal park gegaan, het is een enorm watervallenpark( Krka watervallen). De entree bedraagt 100 kuna per persoon; voor dat bedrag kun je ook per boottaxi vanuit het dorp naar de watervallen gaan. Vanuit de ingang moet je met de fiets nog ong. 4 km langs de rivier fietsen, goed te doen. Bij de ingang van de watervallen is een fiets parkeerplaats. Er is een goed bewegwijzerd wandelpad langs alle watervallen, de wandeling kost ong. een uur. Om een of andere reden hebben wij het pad tegen de looproute in genomen, dus almaar hele busladingen tegenliggers. We noteerden op zeker moment een groep uit bus nr. 21.

Er is een museumpje in een oude watermolen, er is tevens een elektriciteitscentrale van voor 1900. Het zijn de allermooiste watervallen die we na Victoriafalls gezien hebben. Victoriafalls en deze watervallen zijn echter niet vergelijkbaar.

Op het voetbalveld dichtbij de camping waren vandaag weer veel jeugdwedstrijden, zelfs met muziek. Tegenover de camping was in een restaurant vanaf het middaguur een feest met muziek, het klonk allemaal heel gezellig.

Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een restaurantje in het dorp, het geheel zag er leuk uit en had veel gasten. De bediening gebeurde door een vader en zijn 2 zoons.

Inmiddels regent en onweert het weer, is inmiddels dagelijkse kost.

Dubrovnik

Donderdag 25 april 2019: We kwamen er gisteravond pas achter dat Montenegro geen eigen munt heeft, maar de euro gebruikt als betaalmiddel. Ze horen echter niet tot de eurolanden.

We zijn vandaag naar een plaatsje bij Dubrovnik in Kroatie gereden. Niet veel kilometers, maar wel tijdrovend. Het was erg druk op de weg, we staan ergens minstens een kwartier stil omdat er aan de weg gewerkt wordt en er dus maar 1 rijbaan beschikbaar is. De grenspassage gaat tamelijk snel deze keer. We hebben nu ook een uitreis stempeltje uit Montenegro. De grenspost van Kroatie ligt een heel eind verwijderd van de post van Montenegro. Na een paspoortcheck mogen we Kroatie inrijden. Nog voor het middaguur staan we op camping Kate in Mlini; de camping ligt pal aan de doorgaande weg, makkelijk te vinden dus. Een mooie kleine camping. De eerste camping ook met een oud kapelletje op de camping. Er staat een enorme Canadese camper (12 meter) met 3 slide-outs op de camping, de Canadezen van Nederlandse afkomst maken een toer van enkele jaren door Europa, ze zijn bezig aan hun 3^e jaar. Ze hebben een personenauto meegebracht die ze aan de camper hangen als ze naar een volgende bestemming gaan.

Tegen de avond zijn er 18 kampeermiddelen op de camping, voor het merendeel afkomstig uit Duitsland.

Vrijdag 26 april 2019:Vanaf de camping kom je via een trap van meer dan 160 treden beneden in het dorpje bij een kleine haven. Vanuit dat haventje vertrekt regelmatig een bootje naar Dubrovnik, een soort waterbus volgens een beperkte dienstregeling. Wij zijn vanochtend om 10.00 met deze waterbus naar Dubrovnik gegaan. Na ong. 3 kwartier stapten we de pier in Dubrovnik op. Vanuit de oude haven loopje door een poort in de stadsmuur de oude stad in. Het is er heel erg druk, je kunt zowat over de hoofden lopen.

De hoofdstraat is een brede straat met veel grote oude gebouwen, winkeltjes en restaurants op de begane grond. Het oude Dubrovnik heeft in elke straat wel meerdere kerken en is geheel ommuurd en je kunt tegen betaling van ong. 15 euro een wandeling over de stadsmuren maken. Er zijn heel veel smalle straatjes, straatjes met heel veel trappen omdat Dubrovnik tegen een heuvel is gebouwd. Eten en drinken zijn in dit super toeristische stadje duur.

Er lopen in alle straten groepen toeristen met een gids, net buiten de stadsmuren rijden de bussen met toeristen af en aan. We hebben weer erg veel groepen Aziatische toeristen gezien. Regelmatig meren er ook cruiseschepen aan, dan zijn er nog meer bezoekers.

De terugvaart gaat met een sneller bootje, ondanks twee tussenstops staan we na ruim een half uur weer aan wal.

Enkele kilometers ten zuiden van Dubrovnik ligt, aan een mooi strand, een verlaten, deels verwoest vakantieresort uit de tijd van president Tito. Het resort was voor militairen en hun gezinnen bedoeld en voorzien van alle mogelijke luxe. In de oorlog van de negentiger jaren zijn de gebouwen kapot geschoten. Ze worden nu bezocht als toeristische attractie.

Naar Montenegro

Maandag 22 maart 2019:Het was doodstil vannacht, we hebben goed geslapen en zijn vanmorgen in bewolkt weer verder naar het noorden van Albanië gereden.

Deze keer is het niet bergachtig maar vlak. We rijden eerst door Vlore, de stad oogt zeer modern, er zijn veel mensen op straat. Er zijn veel terrassen en een brede boulevard. Jammer genoeg ontbreken de borden die ons de weg moeten wijzen. In een van de buitenwijken stopt opeens een auto op de linkerbaan net voor een rotonde, alarmlichten aan en hij loopt weg. Daar staan we dan, wij en een hele rij achter ons op een drukke weg de stad uit. Uiteindelijk kunnen we naar de rechterbaan en verder rijden. Op veel rotondes en kruispunten in de stad staan mannen die dvd/cd’s te koop aanbieden. Geen idee waar het over gaat.

We rijden een stuk autoweg en daarna weer 2 baans weg. Veel landbouw in deze buurt, de huizen zien er redelijk verzorgd uit.

We passeren Durrës, een havenstad en op de weg wordt het drukker want we komen meer in de buurt van Tirana. Tegen lunchtijd hebben we weer geprobeerd ergens een belegd broodje of tosti te bemachtigen in een van de vele restaurantjes of cafeetjes langs de weg, maar ze verkopen alleen drank, of alleen warme maaltijden. Dus maar ergens een beker koffie gekocht en toen zelf brood gesmeerd.

Veel huizen in Albanie hebben een alternatieve warm water voorziening, de duurdere versie is de solar boiler, maar heel erg veel huizen hebben gewoon een ijzeren of plastic vat op het dak, warm water alleen na een dag zon.

We laten Tirana rechts liggen en rijden naar Shkodër . Daar komen we terecht op een hele mooie camping bij een hotelletje en een leuk restaurant. We kwamen er een oud collega van Thieu tegen. De camping heeft wat kleine staplaatsen, maar is verder heel bijzonder ingericht, evenals de romantisch aandoende tuin bij het restaurant. We hebben erg lekker gegeten voor weinig geld in dat restaurant.

Dinsdag 23 april 2019: Het heeft vannacht weer urenlang geregend, maar vanmorgen was het droog maar bewolkt. Maar een was gedraaid. Die droogde snel omdat er een stevige wind waaide. We zijn naar het meer gefietst, de weg daarheen loopt door een zeer armoedig wijkje met veel vuil, de bewoners zien eruit als Roma’s en zijn slordig gekleed.

Meteen naast het wijkje ligt een resort. Het Meer van Shkodër is een meer op de grens van Montenegro en Albanië. Het is het grootste meer op de Balkan. Het meer wordt gevoed door de rivier de Mora?a en door onderaardse bronnen. We hebben een stukje langs het meer gefietst, maar er was niets bijzonders te zien. Daarna zijn we naar het stadje gefietst. De omgeving ziet er niet bepaald welvarend uit, slecht onderhouden gebouwen, kleine winkeltjes en veel straatverkoop van 2^e hands kleding. Er lopen paarden los langs de straat. Er zijn veel dakloze honden, de meesten hebben wel een oormerk. Er ligt zelfs een enorme sloppenwijk: de woningen zijn van doeken en golfplaten gemaakt, er lopen kinderen te bedelen bij een supermarkt naast het kamp. Het centrum zelf is aardig opgeknapt, autovrije straten, winkeltjes en heel veel restaurantjes en terrasjes. Een vriendelijke agent die Engels spreekt wijst ons de weg. Er is een oude moskee, 2 kerken en een museum, maar geen van allen is open, dus we moeten het doen met het buitenaanzicht. Een parkje dient als Soos: een aantal oudere mannen zit er gezellig te kaarten. De stad zou fietsvriendelijk zijn, er fietsen inderdaad veel mensen en het verkeer lijkt rekening te houden met fietsers. We vinden zelfs een heus fietspad dat om het centrum heen loopt. Tegen de avond heeft de camping weer 18 plekken bezet en een paar hotelgasten. Tegen tienen is het weer tijd voor dagelijkse regen, deze keer met onweer.

Woensdag 24 april 2019: Vanmorgen bij het wakker worden scheen een stralende zon. Toen ik de waterkoker wilde aanzetten bleek dat er geen elektra was. Problemen in heel de regio door het onweer zei de campingeigenaresse. Uiteindelijk was er weer water door gebruik van een grote generator. Tegen elven bedachten we dat we wel verder konden reizen, dus hebben we opgeruimd en reden we even voor 12 uur de camping af richting Montenegrijnse grens. Na 60 km door een tamelijk vlak landschap bereikten we de grens, er stond een lange rij wachtende vrachtauto’s, de rij personenauto’s was te overzien. Toch kostte het nog bijna een half uur om Albanie uit te komen, daarna nog 20 minuten om Montenegro in te komen. Bij beide grensovergangen werden de paspoorten en autopapieren nauwkeurig bestudeerd. Vanuit de Albanees/ Montenegrijnse grens rijden we weer naar de kust. De weg is over het algemeen goed en de omgeving niet echt bijzonder. Meer naar het zuiden rijden we weer door de bergen. Via een lange toltunnel komen we aan de kust bij Bar. Van daaruit langs de kust naar de baai van Kotor. Best een mooie route, maar ook met veel verkeer. Langs de kust liggen veel toeristencomplexen en er wordt nog veel bijgebouwd. Hier en daar liggen ook onafgebouwde verlaten gebouwen. Over het algemeen zien de huizen er goed uit, al zijn vooral de nieuwere ook mooier. We zien onderweg veel druiventeelt in Montenegro.

We rijden helemaal om de baai van Kotor heen naar onze overnachtingsplaats. Het levert mooie vergezichten op over de baai. In Kotor zijn veel mensen op straat, het is een oude havenstad en er is een stadsmuur die op de wereld erfgoed lijst van de Unesco staat.

Een paar km verder bij Perast liggen 2 eilandjes in het meer, op 1 van de eilandjes staan huizen. Heel apart om te zien. We komen terecht op een kleine camping aan een riviertje dat uitmondt in de baai. 2 campingmedewerkers begeleiden ons naar de aangewezen plek. Tegen zessen komt de baas zelf gegevens noteren voor zijn administratie. Het is heerlijk weer en we hebben nog even buiten kunnen genieten van de zon. Nadeeltje: het campinkje ligt pal naast de doorgaande weg. 100 meter van de camping vandaan ligt een restaurant met uitzicht op het meer, we hebben er heerlijk gegeten.

Naar Albanie

Zondag 21 april 2019: Om 10 uur reden wij de camping in Igoumenitsa af. Eerst tanken en daarna in Noordelijke richting om via Sagiada naar Albanie te rijden. Dat was nog 31 km over Grieks grondgebied. De weg is goed. Het gebied lijkt te leven van landbouw en schapen, heel veel schapen en wat geiten.

We komen een moderne herder met zijn kudde tegen: Een pickup komt ons tegemoet en een kudde schapen volgt de pickup, alle schapen lopen netjes op de juiste weghelft.

Bij de grens komt geen enkele beambte zijn hokje uit: de Grieken controleren de paspoorten met een scanner vervolgens wordt ik verwezen naar het hokje “customs”, die ambtenaar gebaart het teken ”doorrijden maar”, dan naar de Albanese grenspost, 100 meter verder. De Ambtenaar in zijn hokje wil de paspoorten en de autopapieren zien. Dat was het dan, we rijden via een brug over een droogstaande rivier Albanie in en gelijk leven we weer een uur vroeger(in Griekenland was het een uur later dan in Nederland). Er staat in de vervuilde en somber ogende omgeving een “kantina”: een busje dat dienst doet als snackbar. Er zijn geen klanten. We rijden door een zeer heuvelachtig landschap met hier en daar een dorpje naar Sarande en nemen daar de kustweg naar Vlorë. We zien regelmatig kleine bunkers, ze zien eruit als een halve bol met een gat erin. Er zijn door Hoxha duizenden van deze koepeltjes gebouwd; weggegooid geld, ze hebben nooit dienst gedaan ter verdediging.

De kustweg gaat door een erg bergachtig gebied, heel erg veel haarspeldbochten en stijle hellingen. De weg is over het algemeen tweebaans en goed, hier en daar wat smaller in een dorp. We zien veel hele grote kuddes schapen, soms geiten. Ezeltjes en koeien lijken alleen op pad gestuurd te zijn om hun eten te zoeken, wel hebben ze een bel om hun nek.

In de buurt van Himare, in baai van Porto Palermo ligt een fort op een eiland, het is in prima staat en we zijn het gaan bekijken, de entree was ong 1 euro. In de officiele versie dateert het fort uit de 19^e eeuw, maar men denkt dat het fort in werkelijkheid enkele eeuwen ouder is.

De rit levert prachtige vergezichten op. Op grote hoogte rijden we opeens door de wolken, soms kun je onder de wolk doorkijken. Heel bijzonder. We lijken over een pas te rijden, er staat echter niets aangegeven, maar opeens liggen er restaurantjes en beginnen we weer te dalen. We rijden door Nationaal park Llogara.

De wolken verdwijnen en we rijden weer in de zon. De weg is minder goed, maar er liggen overal restaurants en er zijn erg veel mensen op de been.

Overigens werd er overal gewoon gewerkt en waren alle winkeltjes en supermarktjes die we hebben gezien onderweg open, de zondag lijkt gewoon een werkdag.

Ook hier vallen de half of nooit afgebouwde verlaten panden op.

We logeren vannacht bij een gesloten restaurant en hotel, maar met speciale faciliteiten voor campers en mooi sanitair. Er zijn heel veel van deze plekken en campings langs de Albanese kust.

Igoumenitsa

Vrijdag 19 april 2019:Na het ontbijt zijn we verder naar het noorden gereden. Een mooi landschap waarbij we bij Ammoudia een groot moerasgebied passeren en even later rijden we langs het Kalodikiou meer, ook wel waterlelie meer genoemd omdat het bijna geheel gevuld is met waterlelies. Het meer ligt in een natuurgebied en herbergt verschillende diersoorten, o.a landschildpadden. In Igoumenitsa staat weer een auto dubbel geparkeerd op de smalle doorgaande weg, deze keer kunnen we echt niet verder en we toeteren. Dat helpt niet, dan begint de file achter ons te toeteren en meteen komt er een man aangehold die snel met de auto wegrijdt. Er zijn veel terrassen in Igoumenitsa en die waren rond de middag al goed bezet. Langs een soort boulevard heeft men ooit een parkachtige strook aangelegd, helaas is er geen onderhoud gepleegd en is het nu een wildernis. We staan op een zeer chaotisch ingerichte camping op een smalle landtong. De camping heeft voornamelijk vaste seizoens kampeerders, maar alles is nog verlaten. Passanten zoals wij mogen ergens een open plek zoeken, gevolg is dat er her en der verspreid passanten staan op een verder verlaten camping. Wij komen terecht op een soort graspleintje, in gezelschap van een Pool, een Nederlands busje en een Oostenrijks stel. Er staat veel frisse wind van zee, zeer welkom in de zomer denken we, maar nu wat vervelend. Er is een lang zandstrand naast de camping dat doorloopt over een soort dijk met een weg en begroeiing. Aan de dijk kamperen meerdere campers “vrij”, en liggen een paar nu nog gesloten restaurantjes. Er loopt een mooi fietspad langs het water tot aan de 4 km verder gelegen haven van Igoumenitsa. Vanuit die haven vertrekken Ferries naar Italie, maar ook naar de voor de kust liggende eilanden, o.a Corfu. Er is dus overdag en in mindere mate ’s-nachts veel gebrom van de varende ferries.

Ondanks dat het pas april is en de dagtemperatuur amper de 20 graden haalt zijn er helaas al muggen actief.

Zaterdag 20 april 2019: Tegen de middag zijn we op de fiets naar het dorp gegaan, we willen morgen richting Albanië reizen en moeten nog wat euro’s pinnen, we hebben geen Albanese valuta. Bij het zien van een kapsalon herinner ik me dat een knipbeurt onderhand ook wenselijk is. De ietwat sjiek ogende salon heeft geen tijd voor een simpele knipbeurt, jammer. Even later passeren we een kapsalon zonder klanten, dan daar maar proberen en jawel, de jonge dame heeft tijd. Eerst wast ze mijn haren, daarna volgt een precieze knipbeurt en vervolgens wat ze mijn haren nogmaals, ze heeft inmiddels enkele wachtende klanten, maar ze haast zich niet. Totale kosten voor deze behandeling 15 euro. Ze heeft netjes geknipt en ik kan er weer even tegen. Het loopt inmiddels tegen enen, lunchtijd dus. Dat doen we op een van de vele terrassen. We zagen het al eerder deze reis: zoveel mogelijk één prijs voor alles in het café. Deze keer kost alles 2,50 euro. Daarna nog even naar de supermarkt en dan terug naar de camping. Op de camping zijn inmiddels enkele Grieken gearriveerd die hun caravan weer komen klaarmaken voor het zomerseizoen.

Bij de Polen ligt al vanaf wij aankwamen een zwarte poes voor de caravan. Ze geven die poes ook eten, dus wij denken dat het hun poes is, maar vandaag vertelden ze dat het een campingpoes is, het beestje is nog zwanger ook en morgen gaan de polen naar huis.

Vanavond was er een groot kampvuur op het strand, de vaste kampeerders hebben het seizoen geopend.

Via Akrata naar Riza

Maandag 15 april: Vanmorgen in een stralend zonnetje de camping in Palaia Epidavros afgereden. Overal is men bezig om de rijpe sinaasappels en citroenen te oogsten. Via de kustweg noordwaarts naar Korinth gereden, een hele mooie route over een goed onderhouden weg langs een rotsachtige kust. Vanuit Korinth verder richting Patras , weer via een kustweg, deze route is duidelijk anders, het landschap is vlakker, de weg is slechter onderhouden en voert door veel dorpjes. Op veel plekken zit een verdwijngat(sinkhole) in het asfalt; de holle ruimte onder het wegdek is hier en daar enorm, gelukkig zijn die stukken weg wel afgezet. Sommige dorpjes zien er wat verwaarloosd uit, andere dorpjes wachten op het toeristenseizoen. Soms rijden we door het dorpscentrum maar heel vaak ook over een strandweg. Opvallend, maar niet ongebruikelijk in Griekenland: restaurantjes en winkeltjes, maar nergens parkeer ruimte. In Xylokastro komen we voorbij een wat merkwaardig bouwwerk: een grote oude kerk met eraan vast een soort zuilengalerij van wit marmer. Op het pleintje naast de kerk staat ook een monument met een paar zuilen. De kerk is gesloten en er staat nergens uitleg. Op internet vinden we wel foto’s van het interieur van de kerk, dat ziet er heel bijzonder uit.

In de verte hangen weer donkere wolken, en af en toe valt een druppel regen.

Via een heel smal weggetje bereiken we ons doel, een camping in Akrata. De camping ligt, hoe kan het anders, aan zee en naast de monding van een rivier waar ten gevolge van de vele regen modderwater door stroomt. Het is een kleine camping waar veel bezoekers die via de haven van Patras reizen een nachtje komen staan. Prettige verrassing is, dat het restaurant elke dag open is. Als we ons geïnstalleerd hebben begint het te regenen, al snel staat de camping blank.

Dinsdag 16 april 2019: Vanmorgen was de regen gestopt en scheen de zon. De zee ziet niet blauw, maar bruin van het vele modderwater dat de rivier naar zee brengt. Het is nog steeds behoorlijk fris, vanmorgen was het 13 graden. Vanmiddag was het uit de wind en in de zon wel lekker. We zijn naar het dorp gefietst, ong 3,5 km tot het centrum, voor zover er sprake is van een centrum. We zijn terug gefietst langs het strand en iets wat je boulevard zou kunnen noemen. Er liggen wat gesloten appartementencomplexen en restaurantjes. Een enkel cafeetje of restaurantje is open, maar er zijn nagenoeg geen klanten. Op veel verwaarloosde velden en stroken bloeien heel veel bloemen, er staan dan ook vaak bijenkasten, zo ook hier langs de rivier. Terug op de camping nog een tijd in de zon gezeten met onze Zwitserse buren.

Woensdag 17 april 2019: Een stralende dag tot 17.00. toen stak de wind open kregen we een buitje.

Donderdag 18 april 2019: Vanmorgen hebben we de camping In Akrata en de Peloponnesos verlaten. We zijn via de enorme spanbrug bij Patras naar het vasteland van Griekenland gereden. Een fraaie verbinding waarvoor je dan ook een flink bedrag aan tol betaalt. Het landschap is mooi, afwisselende begroeiing en bergachtig. We zijn langs een paar meren gereden en dan via Amfilochia naar Preveza. Amfilochia is een leuk stadje met een haventje en heel veel restaurantjes aan de Ambracische Golf, er was ook veel volk op de been. We vervolgen de weg naar Preveza langs de Ambracische Golf. De weg is niet best, te weinig onderhoud. Er staat een autoweg gepland op de wegenkaart en we zien inderdaad grote stukken autoweg, sommige delen zijn zelfs helemaal klaar, inclusief borden, maar niet in gebruik. We zien ook nergens dat er gewerkt wordt aan de voltooiing van de autoweg. Er liggen hier en daar viaducten wat verloren in het landschap. We zagen al eerder een verlaten, onvoltooid stuk autoweg.

Er is weinig verkeer en er liggen weinig dorpjes aan deze weg. Alleen Vonitsa is een aardig dorp met uiteraard een wat lastige passage door het centrum omdat men weer in het wilde weg geparkeerd heeft. We komen voorbij het vliegveldje van Preveza en komen dan via een toltunnel in Preveza. We zijn verder gereden via de kustweg en uiteindelijk beland op een echt Griekse camping. We hebben gezelschap van en stel Fransen, Duitsers en Zwitsers.

De Zwitsers zijn recent in Griekenland aangekomen via Albanie, zij hebben nuttige informatie voor onze terugreis. Het is hier enkele graden warmer dan in de buurt van Patras, vooral de wind is hier minder koud. Uiteraard werden we vanavond weer getrakteerd op een onweersbui.