bubblesnaargriekenland.reismee.nl

Naar Albanie

Zondag 21 april 2019: Om 10 uur reden wij de camping in Igoumenitsa af. Eerst tanken en daarna in Noordelijke richting om via Sagiada naar Albanie te rijden. Dat was nog 31 km over Grieks grondgebied. De weg is goed. Het gebied lijkt te leven van landbouw en schapen, heel veel schapen en wat geiten.

We komen een moderne herder met zijn kudde tegen: Een pickup komt ons tegemoet en een kudde schapen volgt de pickup, alle schapen lopen netjes op de juiste weghelft.

Bij de grens komt geen enkele beambte zijn hokje uit: de Grieken controleren de paspoorten met een scanner vervolgens wordt ik verwezen naar het hokje “customs”, die ambtenaar gebaart het teken ”doorrijden maar”, dan naar de Albanese grenspost, 100 meter verder. De Ambtenaar in zijn hokje wil de paspoorten en de autopapieren zien. Dat was het dan, we rijden via een brug over een droogstaande rivier Albanie in en gelijk leven we weer een uur vroeger(in Griekenland was het een uur later dan in Nederland). Er staat in de vervuilde en somber ogende omgeving een “kantina”: een busje dat dienst doet als snackbar. Er zijn geen klanten. We rijden door een zeer heuvelachtig landschap met hier en daar een dorpje naar Sarande en nemen daar de kustweg naar Vlorë. We zien regelmatig kleine bunkers, ze zien eruit als een halve bol met een gat erin. Er zijn door Hoxha duizenden van deze koepeltjes gebouwd; weggegooid geld, ze hebben nooit dienst gedaan ter verdediging.

De kustweg gaat door een erg bergachtig gebied, heel erg veel haarspeldbochten en stijle hellingen. De weg is over het algemeen tweebaans en goed, hier en daar wat smaller in een dorp. We zien veel hele grote kuddes schapen, soms geiten. Ezeltjes en koeien lijken alleen op pad gestuurd te zijn om hun eten te zoeken, wel hebben ze een bel om hun nek.

In de buurt van Himare, in baai van Porto Palermo ligt een fort op een eiland, het is in prima staat en we zijn het gaan bekijken, de entree was ong 1 euro. In de officiele versie dateert het fort uit de 19e eeuw, maar men denkt dat het fort in werkelijkheid enkele eeuwen ouder is.

De rit levert prachtige vergezichten op. Op grote hoogte rijden we opeens door de wolken, soms kun je onder de wolk doorkijken. Heel bijzonder. We lijken over een pas te rijden, er staat echter niets aangegeven, maar opeens liggen er restaurantjes en beginnen we weer te dalen. We rijden door Nationaal park Llogara.

De wolken verdwijnen en we rijden weer in de zon. De weg is minder goed, maar er liggen overal restaurants en er zijn erg veel mensen op de been.

Overigens werd er overal gewoon gewerkt en waren alle winkeltjes en supermarktjes die we hebben gezien onderweg open, de zondag lijkt gewoon een werkdag.

Ook hier vallen de half of nooit afgebouwde verlaten panden op.

We logeren vannacht bij een gesloten restaurant en hotel, maar met speciale faciliteiten voor campers en mooi sanitair. Er zijn heel veel van deze plekken en campings langs de Albanese kust.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!